ഞാനും സിന്‍ഡിക്കറ്റിന്റെ ഇര

സെബാസ്റ്റ്യന്‍ പോള്‍ (മംഗളം, സെപ്തംബര്‍ 30)

ചന്ദ്രനില്‍ വെള്ളം കണ്ടാലും ഭൂമിയില്‍ നനഞ്ഞേടം കുഴിക്കുകയെന്നതാണ്‌ മാധ്യമകൗതുകം. അതുകൊണ്ട്‌ രണ്ടു നാള്‍ വാര്‍ത്തകളില്‍ തലക്കെട്ടാകാന്‍ എനിക്കവസരം കിട്ടി. ഗ്രൗണ്ട്‌ കണ്‍ട്രോള്‍ പൂര്‍ണമായും വിചേ്‌ഛദിക്കപ്പെടാതിരുന്നതിനാല്‍ എന്നെക്കുറിച്ച്‌ എഴുതിയെന്നല്ലാതെ ചാന്ദ്രയാന്‍ പദ്ധതിപോലെ എഴുതിത്തള്ളിയില്ല. വ്യക്‌തിപരമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ ഏതു വിവാദത്തിലും കടന്നുവരും. വിവാദത്തിനാധാരമാകുന്ന മൂലവിഷയം അതിനിടയില്‍ വിസ്‌മരിക്കപ്പെടും. കൂട്ടിലുള്ളത്‌ പക്ഷിയോ പട്ടിയോ എന്ന മട്ടിലാണ്‌ പലപ്പോഴും വിവാദം കൊഴുക്കുന്നത്‌. അധികാരിയോട്‌ ഏറ്റുമുട്ടിയ ഒരു പത്രാധിപര്‍ നാടുകടത്തപ്പെട്ടതിന്റെ നൂറാം വര്‍ഷം ആചരിക്കുന്ന ഘട്ടത്തില്‍ നിര്‍ഭയമായ മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തനത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചും ആ പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ അവശ്യം പാലിക്കേണ്ടതായ മര്യാദകളെക്കുറിച്ചുമാണ്‌ ചര്‍ച്ച നടക്കേണ്ടത്‌.

സ്വതന്ത്രമായ മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തനത്തിനു ഹാനികരമാകുമെന്നു സംശയിക്കാവുന്ന പ്രസ്‌താവന കേരളത്തിലെ ആഭ്യന്തരമന്ത്രിയില്‍ നിന്നുണ്ടായി. സംശയം യഥാസമയം ദൂരീകരിക്കപ്പെട്ടു. ജനാധിപത്യതത്വങ്ങള്‍ക്കനുസൃതമായ മാധ്യമനയം നിയമസഭയില്‍ സര്‍ക്കാരിനുവേണ്ടി വ്യക്‌തമാക്കപ്പെട്ടു.

എന്നിട്ടും പ്രതിഷേധം അവസാനിപ്പിക്കാതിരുന്ന പ്രതിപക്ഷം പിന്നീട്‌ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാറിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടായ അപകടകരമായ നീക്കത്തിനെതിരേ പ്രതികരിച്ചില്ല. മാധ്യമങ്ങളുടെ പ്രതികരണവും ശുഷ്‌കമായി. അധികാരഗര്‍വും പ്രമത്തതയും രണ്ടാം യു.പി.എ. സര്‍ക്കാറിന്റെ മുഖമുദ്രയായി മാറിയിട്ടുണ്ട്‌. ആഡംബരഭ്രമത്തില്‍ ഗാന്ധിജിയെ മറക്കുന്നവര്‍ അധികാരഭ്രമത്തില്‍ ജവാഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്‌റുവിനെയും മറക്കുന്നു. ദുരുപയോഗമെന്ന അപകടസാധ്യത അവഗണിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്കു പൂര്‍ണമായ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കണമെന്ന പക്ഷക്കാരനായിരുന്നു നെഹ്‌റു. പല കാര്യങ്ങളിലും വിയോജിപ്പുണ്ടെങ്കിലും ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ നെഹ്‌റുവിന്റെ പക്ഷത്താണ്‌.

ഇതിനര്‍ഥം മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തനം ജെല്ലിക്കെട്ടാകണമെന്നല്ല. അതൊരു സ്‌പാനിഷ്‌ ബുള്‍ ഫൈറ്റുമല്ല. നിറമേതായാലും മാധ്യമങ്ങള്‍ സമചിത്തത കൈവിടരുത്‌. വിമര്‍ശിക്കുമ്പോഴും ഏറ്റുമുട്ടലിന്റെ പാതയല്ല, സമന്വയത്തിന്റെ പാതയാണ്‌ അഭികാമ്യം. സെന്‍സര്‍ഷിപ്പിന്റെ ഭീകരമായ നാളുകളില്‍ ചെറുത്തുനില്‍പിന്റെ പക്ഷത്തു നില്‍ക്കാന്‍ അവസരം ലഭിച്ച പത്രപ്രവര്‍ത്തകനെന്ന നിലയില്‍ അടിയന്തരാവസ്‌ഥ ആവര്‍ത്തിക്കാന്‍ പാടില്ലാത്ത അനുഭവമായി എന്റെ മനസിലുണ്ട്‌. അക്കാലത്തെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്ന വര്‍ത്തമാനം എവിടെ കേട്ടാലും സ്വാഭാവികമായ ഭയമുണ്ടാകും. രാഷ്‌ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകര്‍ക്കൊപ്പം മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകരും അടിയന്തരാവസ്‌ഥയുടെ ഇരകളായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്‌ ഇരുകൂട്ടരും ആ ഓര്‍മകള്‍ നഷ്‌ടപ്പെടുത്തരുത്‌.

അതിര്‍ത്തിയില്‍ ചൈനയുടെ അതിക്രമമെന്നത്‌ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഉന്നതങ്ങളില്‍നിന്നു ലഭിച്ച വിവരമാണ്‌. അതുകൊണ്ടാണു വാര്‍ത്ത നല്‍കിയ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്കെതിരേ ആദ്യദിവസങ്ങളില്‍ പ്രതികരണമുണ്ടാകാതിരുന്നത്‌. ചൈന പ്രതിഷേധിച്ചപ്പോള്‍ ഇന്ത്യയില്‍ പ്രതികരണമുണ്ടായി. റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍മാര്‍ക്കെതിരേ ക്രിമിനല്‍ നടപടികള്‍ ആരംഭിച്ചു. വാര്‍ത്തകളിലെ സമാനത സിന്‍ഡിക്കറ്റിന്റെ ലക്ഷണമാണെങ്കില്‍ ബഹുസ്വരതയുടെ അഭാവം കൂടുതല്‍ വലിയ വിപത്താണ്‌. അതാണ്‌ എംബഡ്‌ഡഡ്‌ ജേര്‍ണലിസം. സിന്‍ഡിക്കറ്റിന്റെ ഭാഗമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ അപകടമാണ്‌ പ്രച്‌ഛന്നവേഷത്തിലുള്ള സിന്‍ഡിക്കറ്റുകളുടെ കെണിയില്‍ വീഴുന്നതും. അതേസമയം പുറമേ നിന്നുള്ള ഇടപെടലിനു പകരമായി വീഴ്‌ചകള്‍ സ്വയം തിരുത്തണം. മാധ്യമങ്ങളുടെ ആരോഗ്യകരമായ നിലനില്‍പിന്‌ അതാണ്‌ നല്ലത്‌. അതു ചെയ്യേണ്ടത്‌ പത്രാധിപരാണ്‌. പക്ഷേ നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ പത്രാധിപരും പത്രപ്രവര്‍ത്തകരും കരാര്‍ ജോലിക്കാരായിക്കഴിഞ്ഞ സാഹചര്യത്തില്‍ കോര്‍പറേറ്റ്‌ താല്‍പര്യങ്ങള്‍ മാധ്യമലോകത്തെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തുന്നു. അജന്‍ഡകള്‍ എവിടെയോ നിശ്‌ചയിക്കപ്പെടുന്നു. സ്വദേശാഭിമാനി എന്നത്‌ ഇടയ്‌ക്കിടെ അഭിമാനിക്കാനുള്ള ലെജന്‍ഡ്‌ മാത്രമായി മാറുന്നു.

പ്രസ്‌താവനകള്‍ തീര്‍ച്ചയായും വാര്‍ത്തയാണ്‌. പക്ഷേ നിരുത്തരവാദപരമായ പ്രസ്‌താവനകള്‍ക്ക്‌ അമിതമായ പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്നത്‌ ഉത്തരവാദിത്വത്തോടെയുള്ള മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തനമല്ല. മുല്ലപ്പള്ളിയുടെ പ്രസ്‌താവനകള്‍ക്കു ലഭിക്കുന്ന പ്രാധാന്യം ഇതിനുദാഹരണമാണ്‌. വിദേശകാര്യവകുപ്പിലെ സഹമന്ത്രി ഗോശാലകളില്‍ വിശുദ്ധപശുക്കളെ തെരയുമ്പോള്‍ ആഭ്യന്തരവകുപ്പിലെ സഹമന്ത്രി കേരളത്തിലെ ക്രമസമാധാനത്തകര്‍ച്ചയെക്കുറിച്ചാണു നിരന്തരം അന്വേഷിക്കുന്നത്‌. പ്രധാനമന്ത്രിക്കോ ആഭ്യന്തരമന്ത്രിക്കോ കേരളത്തെക്കുറിച്ച്‌ അപ്രകാരം ഭീതിയില്ല. സ്വതന്ത്രമായ ചുമതലയൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ സഹമന്ത്രി അല്‍പം ക്രമസമാധാനം അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയതാവാം. അതു സ്വസ്‌ഥമായി നടത്താന്‍ കഴിയുന്നതും കേരളത്തിലാണ്‌. അതങ്ങനെയാണെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ മാധ്യമങ്ങള്‍ വല്ലാതെ ആഘോഷിക്കുന്നതു സംസ്‌ഥാനത്തിന്റെ ഉത്തമതാല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്കു ചേര്‍ന്നതല്ല. മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടി അതിരുവിട്ട്‌ സംസാരിക്കുന്നവര്‍ക്ക്‌ സ്വയം ന്യായീകരിക്കാന്‍ കാരണങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാകുന്നത്‌ ഇങ്ങനെയാണ്‌.

മാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക്‌ അതിരില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കാന്‍ സമൂഹം തയാറാണ്‌. അതോടൊപ്പം സമൂഹത്തിന്റെ നന്മയെക്കരുതി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അതിരുകള്‍ സ്വയം നിര്‍ണയിക്കാന്‍ മാധ്യമങ്ങള്‍ തയാറാകണം. അതിനു പത്രങ്ങളെ സഹായിക്കുന്ന റഗുലേറ്ററി സംവിധാനമാണ്‌ പ്രസ്‌ കൗണ്‍സില്‍. സൂക്ഷ്‌മമായ നിരീക്ഷണത്തിലൂടെ സമൂഹം നിര്‍വഹിക്കുന്ന ചുമതലയും അതുതന്നെയാണ്‌. ആ പ്രവര്‍ത്തനത്തിലുണ്ടാകുന്ന സംഘര്‍ഷം ജനാധിപത്യത്തിനു ഹാനികരമാണ്‌. മാധ്യമങ്ങളുടെ വെളിവാക്കപ്പെടാത്ത അജന്‍ഡയെക്കുറിച്ചും ഉത്തരവാദിത്വമില്ലാത്ത പെരുമാറ്റത്തെക്കുറിച്ചും നല്ല ബോധ്യമുള്ളപ്പോഴും അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തില്‍ കുറവ്‌ വരുത്തരുതെന്ന്‌ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആളാണ്‌ ഞാന്‍. തോമസ്‌ ജഫേഴ്‌സന്റെ ചിന്താധാരയോട്‌ ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്ന ആര്‍ക്കും അങ്ങനെയേ ആഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിയൂ. മഹാത്മ ഗാന്ധിയുടെ ചിന്തയും വ്യത്യസ്‌തമല്ല.

ന്യൂയോര്‍ക്ക്‌ വിമാനത്താവളത്തില്‍ റഷ്യന്‍ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പിനുണ്ടായ രസകരമായ തിക്‌താനുഭവം ജേര്‍ണലിസം ക്‌ളാസുകളില്‍ ഞാന്‍ വിവരിക്കാറുണ്ട്‌. ശീതയുദ്ധത്തിന്റെ കാലമായതിനാല്‍ എല്ലാ രാഷ്‌ട്രീയചോദ്യങ്ങളില്‍നിന്നും വിദഗ്‌ധമായി ഒഴിഞ്ഞുമാറിയ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്‌ ഒടുവില്‍ ഒരു ചോദ്യത്തിനുത്തരമായി ഒരു മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു. നിശാശാലകള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തിന്‌ അതൊക്കെ ഇവിടെയുണ്ടോ എന്നായിരുന്നു പരിഹാസത്തോടെയുള്ള മറുചോദ്യം. അടുത്ത ദിവസത്തെ തലക്കെട്ടുകള്‍ ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: അമേരിക്കയിലെത്തിയ റഷ്യന്‍ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്‌ നിശാശാലകള്‍ അന്വേഷിക്കുന്നു.

എതാണ്ട്‌ ഇതേ അവസ്‌ഥയിലാണ്‌ മാധ്യമ സിന്‍ഡിക്കറ്റിനെ മുന്‍നിര്‍ത്തി എനിക്കെതിരേ ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്ന ആക്ഷേപം ഉടലെടുത്തത്‌. മലപ്പുറം പ്രസ്‌ ക്‌ളബ്ബില്‍ പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തെക്കുറിച്ചാണു ഞാന്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ ക്‌ളാസെടുത്തത്‌. സാന്ദര്‍ഭികമായി മാധ്യമ സിന്‍ഡിക്കറ്റിനെക്കുറിച്ചും ചോദ്യമുണ്ടായി. അതൊരു പത്രസമ്മേളനമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട്‌ പല തരത്തില്‍ സിന്‍ഡിക്കറ്റ്‌ എന്ന മാധ്യമവിമര്‍ശനത്തിന്റെ പൊരുള്‍ ഞാന്‍ വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തു. സിന്‍ഡിക്കറ്റ്‌ എന്ന ആക്ഷേപത്തെ ഞാന്‍ ഒരര്‍ഥത്തിലും നിഷേധിച്ചിട്ടില്ല. എന്റെ മാധ്യമവിചാരം പരിപാടിയും അതിനെ അടിസ്‌ഥാനമാക്കിയുള്ള 'പീലാത്തോസ്‌ എഴുതിയത്‌ എഴുതി' എന്ന പുസ്‌തകവും അതിനു തെളിവാണ്‌. എന്നിട്ടും മലപ്പുറത്തെ പത്രപ്രവര്‍ത്തകര്‍ എന്റെ വാക്കുകള്‍ പലേടത്തുനിന്നായി അടര്‍ത്തിയെടുത്തു ഞാന്‍ പിണറായി വിജയനെ ഖണ്ഡിക്കുന്നു എന്ന പ്രതീതിയുണ്ടാക്കി.

ഇത്രയും പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടായിട്ടും സത്യം വെളിപ്പെടുത്താന്‍ മലപ്പുറത്തെ ഒരു പത്രലേഖകനും തയാറായിട്ടില്ല. ഇതുതന്നെയാണു മാധ്യമ സിന്‍ഡിക്കറ്റ്‌. ഇവര്‍ക്കു വേണ്ടിത്തന്നെയാണു ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും വാദിക്കുന്നത്‌. കാരണം വോള്‍ട്ടയര്‍ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്‌ അങ്ങനെയാണ്‌.