ചരിത്രത്തിന്റെ പ്രതിക്കൂട്ടില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഇന്ദിരാഗാന്ധി

26/10/2009
എന്തും പൊറുക്കാനും മറക്കാനുമുള്ള ഇന്ത്യാക്കാരന്റെ അനുഗൃഹീതമായ കഴിവാണ്‌ ഒരുവിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ മഹാരാജ്യത്തെ ഇങ്ങനെ ഒരൊറ്റ രാഷ്‌ട്രമാക്കി നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌. പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധി വധിക്കപ്പെട്ടിട്ട്‌ ഒക്‌ടോബര്‍ 31-ന്‌ ഇരുപത്തിയഞ്ചുവര്‍ഷം തികയുമ്പോള്‍ അങ്ങനെ മാത്രമേ നമുക്ക്‌ ആശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയൂ.

രാജ്യത്തിന്റെ മാത്രമല്ല നേതാക്കന്മാരുടെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും പുനരെഴുത്തും പുനരാഖ്യാനവും പുനര്‍വായനയും ഈ ലോകത്തില്‍ നടക്കാതിരുന്നിട്ടില്ല. അതു കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യതയുമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധി എന്ന പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ത്യയ്‌ക്കു നേട്ടങ്ങളാണോ കോട്ടങ്ങളാണോ കൂടുതലുണ്ടാക്കിയതെന്നു ഭാവിയിലെ ചരിത്രകാരന്മാരായിരിക്കും അവസാന വിധിയെഴുതുക. അതിന്‌ ഇനിയും കാലമെടുത്തു എന്നു വരാം.

25 വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ വധം വിശകലനത്തിനു വിധേയമാകുമ്പോള്‍ ആ വധം ഇന്ദിരാഗാന്ധി തന്നെ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുകയായിരുന്നു എന്ന നിഗമനത്തിലാണു രാഷ്‌ട്രീയ ചരിത്രകാരന്മാര്‍ എത്തിച്ചേരുന്നത്‌. 1984 ഒക്‌ടോബര്‍ 31-നാണ്‌ ആ ദാരുണ വധം സംഭവിച്ചത്‌. അല്ലെങ്കില്‍ത്തന്നെ 1984 ഇന്ത്യാ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു കറുത്ത വര്‍ഷമാണ്‌. ആ വര്‍ഷമാണു സിക്കുകാരുടെ പുണ്യസങ്കേതമായ അമൃതസറിലെ സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തിലേക്കു ടാങ്കുകളോടെ ഇന്ത്യന്‍ പട്ടാളം ഇരച്ചുകയറിയതും നിരവധി പേരുടെ മരണത്തിനിടയാക്കിയ ആക്രമണം നടത്തിയതും.ബ്ലൂസ്‌റ്റാര്‍ ഓപ്പറേഷന്‍ എന്ന പേരില്‍ ആ വര്‍ഷം ജൂണ്‍ മാസാദ്യം സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ സൈനികാക്രമണം നടത്താനുള്ള പരിപാടിയെപ്പറ്റി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ നിര്‍ദേശമനുസരിച്ചു പഞ്ചാബി കൂടിയായ പ്രഖ്യാത പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്‍ കുല്‍ദീപ്‌ നയ്യാരോട്‌ അന്നത്തെ വാര്‍ത്താവിതരണ വകുപ്പുമന്ത്രി എച്ച്‌.കെ.എല്‍. ഭഗത്‌ രണ്ടുദിവസം മുമ്പ്‌ അഭിപ്രായമാരാഞ്ഞപ്പോള്‍ അതു ചെയ്യരുത്‌, കാരണം സുവര്‍ണക്ഷേത്രം സിക്കുകാരുടെ വത്തിക്കാനാണ്‌, സിക്കു വികാരം വ്രണപ്പെടുത്തരുത്‌, പ്രശ്‌നത്തിനു ചര്‍ച്ചകളിലൂടെ പരിഹാരം കണ്ടെത്തണമെന്നാണു നയ്യാര്‍ നിര്‍ദേശിച്ചത്‌.

സിക്കുജനതയെ ഇന്ത്യന്‍ രാഷ്‌ട്രത്തിന്‌ ഒരിക്കലും വിസ്‌മരിക്കാനാവില്ല. ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തില്‍ രക്‌തസാക്ഷിത്വം വഹിച്ചവരില്‍ തൊണ്ണൂറു ശതമാനവും സിക്കുകാരായിരുന്നു. സുവര്‍ണ ക്ഷേത്രത്തിന്‌ അരികിലുള്ള ജാലിയന്‍ വാലാബാഗില്‍ നൂറുകണക്കിനു സ്വാതന്ത്ര്യസമര സേനാനികളെയാണു ബ്രിട്ടീഷ്‌ പട്ടാളം വെടിവച്ചു വീഴ്‌ത്തിയത്‌. ഇന്ത്യയെ ഇന്നും കോരിത്തരിപ്പിക്കുന്ന രക്‌തസാക്ഷികളുടെ ജാലിയന്‍വാലാബാഗ്‌. പാകിസ്‌താനുമായുള്ള ഇന്ത്യയുടെ എല്ലാ യുദ്ധങ്ങളുടേയും പടനിലം പഞ്ചാബായിരുന്നു. ആ യുദ്ധങ്ങളില്‍ മരിച്ചവരധികവും സിക്കുകാരായിരുന്നു. കാരണം, സിക്കുജനതയാണു മുഖ്യമായും പാകിസ്‌താന്‍ പട്ടാളത്തോടു പോരാടിയത്‌. അതെല്ലാം പെട്ടെന്നു വിസ്‌മരിക്കാന്‍ ഇന്ദിരാഗാന്ധിക്ക്‌ എങ്ങനെ കഴിഞ്ഞെന്നറിയില്ല. സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ പട്ടാളം പ്രവേശിക്കുകയില്ലെന്ന്‌ അന്നത്തെ സിക്കുകാരനായ രാഷ്‌ട്രപതി സെയില്‍ സിംഗിന്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധി ഉറപ്പു നല്‍കിയിരുന്നതുമാണ്‌. പക്ഷേ, രാജ്യത്തെ മൂന്നു സേനാവിഭാഗങ്ങളുടേയും സര്‍വസൈന്യാധിപന്‍ കൂടിയായ സെയില്‍സിംഗിനെ അറിയിക്കാതെയാണു ജൂണ്‍ മൂന്നിനു രാത്രി സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ കയറി ഇന്ത്യന്‍ പട്ടാളം വെടിവയ്‌പാരംഭിച്ചത്‌. ഗുരു അര്‍ജുന്‍ ദേവിന്റെ രക്‌തസാക്ഷിത്വം ആചരിക്കുന്ന പുണ്യദിനമായിരുന്നതുകൊണ്ടു ക്ഷേത്രത്തില്‍ അപ്പോള്‍ നിരപരാധികളായ നിരവധി തീര്‍ഥാടകരുമുണ്ടായിരുന്നു. അവരില്‍ പലരും ഈ സൈനിക നടപടിയില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ചരിത്രം മാപ്പു നല്‍കാത്ത ഈ സൈനിക നടപടികള്‍ക്കു പറയാന്‍ ഇന്ദിരാഗാന്ധിക്കു ന്യായങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. സ്വതന്ത്ര ഖലിസ്‌ഥാന്‍ വാദമുന്നയിച്ച ജര്‍ണയില്‍ സിംഗ്‌ എന്ന തീവ്ര സിക്കുനേതാവ്‌ ആയുധങ്ങളോടെ സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്നും തീവ്രവാദികളെ തുരത്താനും ആയുധം കണ്ടെടുക്കാനും ക്ഷേത്രത്തിനകത്തെ സൈനിക നടപടി അനിവാര്യമായിരുന്നു എന്നതായിരുന്നു ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ ന്യായീകരണം.

ആരാണ്‌ ഈ ഭിന്ദ്രന്‍വാലയെ വളര്‍ത്തിയെടുത്തതെന്ന ചോദ്യമുയര്‍ന്നാല്‍ പ്രതിക്കൂട്ടില്‍ നില്‍ക്കേണ്ടി വരിക ഇന്ദിരാഗാന്ധി മാത്രമാണ്‌. മറ്റു പാര്‍ട്ടികളില്‍ പിളര്‍പ്പു സൃഷ്‌ടിച്ചു രാഷ്‌ട്രീയ ലാഭമുണ്ടാക്കുക എന്ന സ്‌ഥിരം ഗൂഢ തന്ത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയാണു സിക്കുകാരുടെ ശിരോമണി അകാലിദള്‍ പാര്‍ട്ടിയെ പിളര്‍ക്കാന്‍ മുമ്പു കോണ്‍ഗ്രസുകാരനായിരുന്ന ഭിന്ദ്രന്‍വാലയെ തീവ്രവാദ നേതാവായി രംഗത്തു കൊണ്ടുവന്നത്‌. അകാലിദള്‍ നേതൃത്വത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടു വലിയ ലോറിയില്‍ യന്ത്രത്തോക്കുകള്‍ നീട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന അംഗരക്ഷകരുടെ നടുവില്‍ ഭിന്ദ്രന്‍വാലയെ ഉപവിഷ്‌ടനാക്കി ന്യൂഡല്‍ഹിയിലൂടെ എഴുന്നള്ളിക്കുന്നതു ഞാന്‍ തന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌. അതിനെല്ലാം അനുമതി കൊടുത്തതു പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയായിരുന്നു.

അങ്ങനെ അകാലിദളിനെ ബലഹീനമാക്കിക്കൊണ്ടു വളര്‍ന്ന ഭിന്ദ്രന്‍വാല ഇന്ദിരാഗാന്ധിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കുടം തുറന്നുവിട്ട ഭൂതമായി മാറി. തനിക്കു സിക്കു പിന്തുണ ലഭിച്ചു എന്നു ബോധ്യമായപ്പോള്‍ ഭിന്ദ്രന്‍വാല സ്വതന്ത്ര സിക്ക്‌ രാഷ്‌ട്രവാദം ഉന്നയിച്ചു. അങ്ങനെയുള്ള ഭിന്ദ്രന്‍വാലയും അനുയായികളും ആയുധങ്ങള്‍ സംഭരിച്ചുകൊണ്ട്‌ സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ അഭയം തേടിയെങ്കില്‍ അതിനുള്ള മാര്‍ഗം ഒരു പുണ്യദിനത്തില്‍ പട്ടാളം ആ ക്ഷേത്രം ആക്രമിക്കുകയായിരുന്നില്ല. ചര്‍ച്ചയിലൂടെ പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിനാണ്‌ ആദ്യം ശ്രമിക്കേണ്ടത്‌. അല്ലെങ്കില്‍ സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തിനു സൈനികവലയം സൃഷ്‌ടിച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ടു തീവ്രവാദികളെ പുറത്തു ചാടിക്കാനും കഴിയുമായിരുന്നു. ഒന്നാമത്‌, സദാ തുറന്നിടുന്ന, ആര്‍ക്കും പ്രവേശനമുള്ള, അതിവിസ്‌തൃതമായ സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ ആയുധശേഖരണം നടക്കുന്നു എന്ന്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധി സര്‍ക്കാര്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ അതു രഹസ്യാന്വേഷണ വകുപ്പിന്റെ ദയനീയ പരാജയമാണ്‌. കണക്കുകൂട്ടലൊക്കെ പിഴച്ചതു കാരണം എല്ലാം മുന്‍കൂട്ടി ഇന്ദിരാഗാന്ധി തീരുമാനിച്ചിരുന്നതാണെന്നു വ്യക്‌തം. എന്നു മാത്രമല്ല ഇന്ത്യന്‍ പട്ടാളം സുവര്‍ണക്ഷേത്രത്തില്‍ നടത്തിയ ആക്രമണം നീചമായിരുന്നു. ഇന്ത്യന്‍ പട്ടാളത്തിന്റെ വെടിയുണ്ടയേല്‍ക്കാത്ത ഒരു പുണ്യ മേഖലയും ക്ഷേത്രത്തിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ക്ഷേത്രപീഠത്തില്‍ വച്ചിരുന്ന സിക്കുകാരുടെ ആരാധനാവസ്‌തുവായ കൂറ്റന്‍ ഗുരുഗ്രന്ഥത്തില്‍ തുളച്ചുകയറിയ കൂറ്റന്‍ ബുള്ളറ്റ്‌ വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയത്തിലാണു തറച്ചത്‌. അതു വര്‍ഷങ്ങളായി ക്ഷേത്രത്തിലെ ഗുരുഗ്രന്ഥത്തില്‍ നിലനിര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നതു ഞാന്‍ നേരില്‍ കണ്ടിട്ടുമുണ്ട്‌. സിക്കുകാര്‍ക്കു ഹൃദയവേദന ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണിത്‌.

അങ്ങനെ വ്രണപ്പെട്ട വികാരവുമായി കഴിഞ്ഞ സിക്കുകാരുടെ ഭാഗത്തുനിന്നു തിരിച്ചടിയുണ്ടാകുമെന്ന്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധിക്കു പൂര്‍ണ ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നു മാത്രമല്ല ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ ഔദ്യോഗിക വസതിയിലെ അംഗരക്ഷകരില്‍ നിന്നു സിക്കു രക്ഷാഭടന്മാരെ നീക്കം ചെയ്യണമെന്ന്‌ ആഭ്യന്തരവകുപ്പു സെക്രട്ടറി സോമയ്യയും ഇന്ദിരാഗാന്ധിയോട്‌ ആവശ്യപ്പെട്ടതാണ്‌. എന്നു മാത്രമല്ല അതുസംബന്ധിച്ച്‌ ആഭ്യന്തരവകുപ്പ്‌ ഒരു ഓര്‍ഡറും ഇറക്കിയതാണ്‌. പക്ഷേ, അത്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധി ഫയലില്‍ വച്ചു. എന്നിട്ട്‌ സിക്കുകാരെത്തന്നെ അംഗരക്ഷരാക്കി നിര്‍ത്തി. താന്‍ എല്ലാ ജനങ്ങള്‍ക്കും പ്രിയങ്കരിയാണെന്നു സ്‌ഥാപിക്കാനുള്ള മൂഢ ശ്രമമാണ്‌ ഇന്ദിര നടത്തിയത്‌. അതിന്റെ അന്തിമ ഫലമായിരുന്നു ഒക്‌ടോബര്‍ 31-നു രാവിലെ ഔദ്യോഗിക വസതിയില്‍ വച്ചു സബ്‌ ഇന്‍സ്‌പെക്‌ടര്‍ ബിയാന്ത്‌ സിംഗും ഗാര്‍ഡ്‌ സത്‌വന്ത്‌ സിംഗും കൈത്തോക്കും യന്ത്രത്തോക്കും ഉപയോഗിച്ച്‌ ഇന്ദിരാഗാന്ധിയെ വെടിവച്ചു വീഴ്‌ത്തിയത്‌.

പിന്നീട്‌ ഡല്‍ഹി നഗരം കണ്ടതു പൈശാചികമായ സിക്കു കശാപ്പായിരുന്നു. സ്‌ത്രീകളും കുഞ്ഞുങ്ങളുമടങ്ങിയ മൂവായിരത്തോളം സിക്കുകാരെ ഡല്‍ഹിയിലും ഉത്തരേന്ത്യയുടെ പല ഭാഗങ്ങളുമായി കോണ്‍ഗ്രസ്‌ പ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഹിന്ദു മതഭ്രാന്തന്മാരുടെ സഹായത്തോടെ കശാപ്പു ചെയ്‌തു. കോണ്‍ഗ്രസുകാരുമായി ആര്‍.എസ്‌.എസുകാരും ആ കശാപ്പിനു കൈകോര്‍ത്തു എന്നായിരുന്നു ആരോപണം. ഭാര്യയുടേയും മക്കളുടേയും സാന്നിധ്യത്തില്‍ പല സിക്കുകാരേയും കോണ്‍ഗ്രസുകാര്‍ പെട്രോള്‍ ഒഴിച്ചു കത്തിച്ചു ചാമ്പലാക്കുകയായിരുന്നു. പുതിയതായി അധികാരമേറ്റ പ്രധാനമന്ത്രി രാജീവ്‌ ഗാന്ധി എല്ലാത്തിനും മൗനസാക്ഷിയായി നിന്നുകൊടുത്തു.

സിക്കുകാരായ രണ്ടു പോലീസുകാര്‍ നടത്തിയ കൊലപാതകത്തിന്‌ ആയിരക്കണക്കിനു സിക്കുകാരെ കൊന്നൊടുക്കിയെന്നതു മനഃസാക്ഷിയുള്ള ഇന്ത്യാക്കാര്‍ക്കു പൊറുക്കാനാവാത്ത പാതകമായിരുന്നു. ആ കശാപ്പിന്റെ ഫലമായി കോണ്‍ഗ്രസിന്‌ അടുത്ത തെരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ മഹാഭൂരിപക്ഷം കിട്ടിയെന്നതു ശരിതന്നെ. വിധിയുടെ ക്രൂരതയെന്നോണം രാജീവ്‌ ഗാന്ധിയും വധിക്കപ്പെട്ടു എന്നതാണു പിന്നീട്‌ ഇന്ത്യ കണ്ടത്‌. ഏതായാലും സിക്കുകാരുടെ കൂട്ട കശാപ്പിനെ തുടര്‍ന്നു പഞ്ചാബ്‌ കലാപകലുഷിതമായി. സിക്കു തീവ്രവാദ പ്രവര്‍ത്തനത്തിനിടയില്‍ എത്രയോ നിരപരാധികള്‍ പഞ്ചാബില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു. പക്ഷേ, എല്ലാം പൊറുക്കാനുള്ള സിക്കുകാരുടെ മനോഗതി ഒടുവില്‍ പഞ്ചാബിനെ സാധാരണ നിലയിലേക്കു തിരിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു. ഇന്ദിര ചെയ്‌ത തെറ്റിനു നരസിംഹറാവു മുതല്‍ വാജ്‌പേയി വരെയുള്ള എല്ലാ പ്രധാനമന്ത്രിമാരും രാജീവിന്റെ വിധവ സോണിയാഗാന്ധിയും അമൃതസറില്‍ ചെന്നു സിക്കു ജനതയോടു പരസ്യമായി ക്ഷമാപണം നടത്തി. ഒടുവില്‍ കോണ്‍ഗ്രസിനെ പഞ്ചാബില്‍ സിക്കുകാര്‍ അധികാരത്തില്‍ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു.എന്നുമാത്രമല്ല സിക്ക്‌ ജനതയെ പ്രീണിപ്പിക്കാനും വീണ്ടും വിശ്വാസത്തിലെടുക്കാനും രണ്ടുതവണയാണ്‌ സിക്കുകാരനായ ഡോക്‌ടര്‍ മന്‍മോഹന്‍ സിംഗിനെ കോണ്‍ഗ്രസ്‌ അദ്ധ്യക്ഷ സോണിയാഗാന്ധി പ്രധാനമന്ത്രിപദത്തിലെത്തിച്ചത്‌. അത്രയും ഭാഗ്യം.ഇവിടെയാണ്‌ ഇന്ത്യന്‍ രാഷ്‌ട്രീയത്തില്‍ ആദ്യമായി അഴിമതി സ്‌ഥാപനവല്‍ക്കരിച്ചതു പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയാണെന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ചരിത്രത്തിന്റെ പുനരെഴുത്ത്‌ അനിവാര്യമാണെന്നു വിശ്വസിക്കാന്‍ നാം നിര്‍ബന്ധിതരാകുന്നത്‌.