Wednesday, December 28, 2011
കവിയൂര് പീഡനം: തുടരന്വേഷണത്തിന് ഉത്തരവ് കോടിയേരിയും എം.എ.ബേബിയും ശ്രീമതി ടീച്ചറും കുടുങ്ങും
കോളിളക്കം സൃഷ്ടിച്ച കവിയൂര് പീഡന കേസിന്റെ തുടര്ച്ചയായി നടന്ന കവിയൂരിലെ അനഘ എന്ന പതിനാലുകാരിയുടെ ലൈംഗിക പീഡനക്കേസില് മുന് വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രി എം.എ.ബേബി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രന് ....., മുന് ആഭ്യന്തരമന്ത്രി കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്, മകന് ബിനീഷ് കോടിയേരി, മുന് ആരോഗ്യമന്ത്രി പി.കെ.ശ്രീമതി എന്നിവര് കുടുങ്ങും. 2011 ജൂണ് 20-ാം തീയതി സി.ബി.ഐ പ്രത്യേക കോടതി കവിയൂര് പീഡനക്കേസില് തുടരന്വേഷണം നടത്താനും മൂന്നുമാസത്തിനകം കുറ്റപത്രം സമര്പ്പിക്കാനും നിര്ദ്ദേശിച്ചതോടെയാണ് മുന്മന്ത്രിമാരടക്കമുള്ള ലൈംഗിക പീഡകരും അവരെ സംരക്ഷിക്കാന് ശ്രമിച്ച പി.കെ.ശ്രീമതിയും അഴി എണ്ണേണ്ടി വരിക.
സി.ബി.ഐയും ക്രൈംബ്രാഞ്ചും ലോക്കല് പോലീസും, അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ച എം.എ.ബേബിയെയും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെ പുത്രനെയുംഎം.എ.ബേബിയുടെ പുത്രനെയും അന്ന് കോട്ടയം ഡിവൈ.എസ്.പിയായിരുന്ന ഗോപിനാഥനെയും സംരക്ഷിക്കാന് നടത്തിയ കള്ളക്കളികള് ഈ ഉത്തരവിലൂടെ എറണാകുളം സി.ബി.ഐ കോടതിയില് തുറന്നു കാണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. ഈ കേസില് തുടരന്വേഷണം ആവശ്യപ്പെട്ട് അഡ്വ. കെ.പി.രാമചന്ദ്രന് മുഖേന ക്രൈം ചീഫ് എഡിറ്റര് ടി.പി.നന്ദകുമാര് സമര്പ്പിച്ച സ്വകാര്യ ഹര്ജിയിലാണ് കോടതി വിധി.
പ്രായപൂര്ത്തിയാവാത്ത അനഘ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകള് പോസ്റ്റുമോര്ട്ടത്തില് കണ്ടെത്തിയിട്ടും പെണ്വാണിഭ സംഘത്തിന്റെ ഇടനിലക്കാരി ലതാ നായരെ മാത്രം പ്രതിയാക്കി കുറ്റപത്രം നല്കിയതില് കോടതി അപാകത കണ്ടെത്തി. പീഡനം സംബന്ധിച്ച് ആദ്യഘട്ടത്തില് പരിശോധിക്കാത്ത തെളിവുകള് തുടരന്വേഷണത്തില്പരിഗണിക്കണമെന്നും അനഘയുടെ സഹപാഠി ഹൈക്കോടതിക്കയച്ച കത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കവും പരിശോധിക്കണം എന്നുമാണ് കോടതി സി.ബി.ഐക്ക് നിര്ദ്ദേശം നല്കിയിട്ടുള്ളത്.ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളില് ഹര്ജിക്കാരന്റെ പക്കലുള്ള തെളിവുകള് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥര്ക്ക് കൈമാറണമെന്നും ഉത്തരവായിട്ടുണ്ട്.
അനഘ പീഡന കേസില് സി.ബി.ഐയുടെ അന്വേഷണവും മുകളില് പേരു പറഞ്ഞ പ്രമുഖരായ പ്രതികളെ സംരക്ഷിക്കാനുള്ള ഗൂഢനീക്കമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് തുടര് അന്വേഷണത്തിന് ഉത്തരവിടണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് നല്കിയ സ്വകാര്യ ഹര്ജിയുടെ വാദത്തിനിടയിലാണ് സി.ബി.ഐയെയും മുന് മന്ത്രിമാരെയും അവരുടെ പുത്രന്മാരെയും വെട്ടിലാക്കുന്ന സത്യങ്ങള് പുറത്തു വന്നിട്ടുള്ളത്.
കിളിരൂരിലെ ശാരിയെയും കവിയൂരിലെ അനഘയെയും ലൈംഗിക ഭ്രാന്തന്മാര്ക്ക് വലിച്ചു കീറാന് ഏര്പ്പാടാക്കിയത് ലത നായര് എന്ന റോയല് പിമ്പായിരുന്നു. സിനിമയിലും സീരിയലിലും അഭിനയിപ്പിക്കാമെന്ന പ്രലോഭനത്തില് ഈ കൗമാരക്കാരെയും അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളെയും വീഴ്ത്തിയാണ് ലതാ നായര് ശാരിയെയും അനഘയെയും നിരവധി പേര്ക്ക് കാഴ്ചവച്ചത്.
കിളിരൂരിലെ ശാരിയെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യാന്, ആ കുട്ടിയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ച ഉന്നതന്മാര്ക്കുവേണ്ടി ലതാ നായര് നടത്തിയ കുടില നീക്കങ്ങളാണ് ശാരിയെ രോഗിയാക്കിയതും കോട്ടയം തെള്ളകം മാതാ ആശുപത്രിയിലും മെഡിക്കല് കോളേജിലും ചികിത്സയ്ക്ക് വിധേയയാക്കിയത്. ഇത്രയുമായപ്പോള് പീഡന കഥകള് പുറത്താകുകയും കിളിരൂര്-കവിയൂര് പീഡനത്തിനു പിന്നിലെ പലരില് പ്രധാനികള് മുന്മന്ത്രി എം.എ.ബേബിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രനും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെ പുത്രനുമാണെന്നും വ്യക്തമാകുകയും ചെയ്തു.
ശാരി ചികിത്സയിലായിരിക്കുമ്പോഴാണ് അനഘയും കുടുംബവും ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത്. പൂജാരിയായ നാരായണന് നമ്പൂതിരിയും ഭാര്യ ശോഭനയും മക്കളായ അനഘയും അഖിലയും അക്ഷയും ദുരൂഹ സാഹചര്യത്തിലാണ് തിരുവല്ലയിലുള്ള അവരുടെ വീട്ടില് 28-9-2004-ല് കൂട്ട ആത്മഹത്യ ചെയ്ത നിലയില് കാണപ്പെട്ടത്. ഇത് ആത്മഹത്യയല്ലെന്നും തെളിവ് നശിപ്പിക്കാനുള്ള കൊലപാതകമാണെന്നും സംഭവം നടന്ന 2005-ല് തന്നെ ക്രൈം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്തിരുന്നതാണ്.
നൃത്തത്തില് പ്രാവണ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന 14-കാരിയായ അനഘയെ സിനിമാ താരമാക്കാം എന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്താണ് ലതാ നായര് ഉന്നതന്മാര്ക്ക് കാഴ്ചവച്ചത്. ഈ ആവശ്യത്തിനായി നാരായണന് നമ്പൂതിരിയുടെ കുടുംബവുമായി അടുത്ത ബന്ധമാണ് ലതാ നായര് പുലര്ത്തിയിരുന്നത്.പലപ്പോഴും ആ വീട്ടില് ലതാ നായര് അന്തിയുറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. നാരായണന് നമ്പൂതിരിയുമായി സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകള് നടത്തിയിരുന്നു. കവിയൂര് പീഡനക്കേസിലെ വിശദാംശങ്ങളും കേസിലെ ഉന്നതന്മാരായ പ്രതികളെ സംബന്ധിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളും പുറത്തു വന്ന കൂട്ടത്തില് കവിയൂരിലെ നാരായണന് നമ്പൂതിരിയുടെ മകള് അനഘയെയും ലതാ നായര് സിനിമയില് അഭിനയിപ്പിക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് പല സ്ഥലത്തും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയതായ സംഭവവും പുറത്തു വന്നു. കൂടാതെ, കവിയൂര് പീഡനക്കേസില് ക്രൈം നമ്പര് 188/2004 ആയി കുമരകം പോലീസ് 16-9-2004-ല് ഒരു കേസ് രജിസ്റ്റര് ചെയ്തിരുന്നു. ഈ കേസില് നാലാം പ്രതിയായിരുന്നു ലതാ നായര്. ലതാ നായരും മകള് സവിതയും 18-9-2004 മുതല് 20-9-2004 വരെ കവിയൂരില് നാരായണന് നമ്പൂതിരിയുടെ വീട്ടില് താമസിച്ചിരുന്നു. 20-ാം തീയതി ലതാ നായര് അവിടെ നിന്ന് പോവുകയും 21-ാം തീയതി സവിതയെ നാരായണന് നമ്പൂതിരി തിരുവല്ല റെയില്വേ സ്റ്റേഷനില് നിന്ന് ഈറോഡിലേക്ക് ട്രെയിന് കയറ്റി വിടുകയും ചെയ്തു.
വിവരം അറിഞ്ഞ പോലീസ് 25-9-2004-ല് നാരായണന് നമ്പൂതിരിയെ കോട്ടയത്തേക്ക് വിളിപ്പിച്ച് ചോദ്യം ചെയ്തു. ഈ വിവരങ്ങള് പുറത്തായതു മൂലമുള്ള നാണക്കേട് മൂലമാണ് നാരായണന് നമ്പൂതിരിയും കുടുംബവും ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്ന് വരുത്തി തീര്ക്കുന്നതില് ബന്ധപ്പെട്ടവര് ഒരു പരിധിവരെ അന്ന് വിജയിച്ചിരുന്നു.
എന്നാല്, ഈ ദുഷ്ടശക്തികളുടെ മുഖം മൂടി വലിച്ചു കീറി 2005 ജനുവരിയില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ക്രൈം ദൈ്വവാരികയുടെ ലക്കങ്ങളില് സംഭവത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങള് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ, ഭരണസ്വാധീനവും സാമ്പത്തിക ശക്തിയുമുള്ള പ്രതികള് കേസന്വേഷണം അട്ടിമറിച്ചതു മൂലമാണ് അനഘയുടെ പീഡനക്കേസ് ഒതുക്കപ്പെട്ടതും എം.എ.ബേബിയും ശ്രീമതി ടീച്ചറും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെ പുത്രനും എം.എ.ബേബിയുടെ മകനും ഡിവൈ.എസ്.പി ഗോപിനാഥനുമൊക്കെ അടങ്ങുന്ന കൊടും കുറ്റവാളികള് ഇതുവരെ രക്ഷപ്പെട്ട് നില്ക്കുന്നത്. നിസ്സഹായരും ലോകപരിജ്ഞാനമില്ലാത്തവരുമായ രണ്ട് കുടുംബങ്ങളെയും അതിലെ കൗമാരക്കാരെയും പ്രലോഭിപ്പിച്ച് ലൈംഗിക വിപണനം നടത്തിയ ലതാ നായര് അടക്കമുള്ള ക്രിമിനലുകളെ നിയമത്തിന്റെ മുന്നില് കൊണ്ടു വന്ന് മാതൃകാപരമായ ശിക്ഷ വാങ്ങിക്കൊടുക്കാന് ക്രൈം അന്നാരംഭിച്ച ദൗത്യത്തിന്റെ തുടര്ച്ചയാണ് ഇപ്പോള് സി.ബി.ഐ കോടതിയില് ചീഫ് എഡിറ്റര് ടി.പി.നന്ദകുമാര് നല്കിയ തുടര് അന്വേഷണ ഹര്ജി.
ഈ ഹര്ജിയുടെ വിചാരണ വേളയിലാണ് അന്വേഷണം അട്ടിമറിച്ചതിലെ ഞെട്ടിക്കുന്ന വിവരങ്ങള് പുറത്തു വന്നിട്ടുള്ളത്. അനഘ നിരന്തരം ലൈംഗികപീഡനത്തിനിരയായിട്ടുണ്ടെന്നതിന് തെളിവായി മരണസമയത്ത് അനഘയുടെ ശരീരത്തില് പുരുഷബീജം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തിട്ടും ആ ദിശയിലുള്ള അന്വേഷണം നടത്താന് ലോക്കല് പോലീസോ ക്രൈംബ്രാഞ്ചോ തയ്യാറായില്ല. അവരുടെ അതേ നിലപാടു തന്നെയാണ് സി.ബി.ഐയും ഇപ്പോള് കേസന്വേഷണത്തില് പുലര്ത്തുന്നത്. അനഘയുടെ ശരീരത്തില് പുരുഷ ബീജം കണ്ടിട്ടും എന്തുകൊണ്ട് ആ ദിശയിലുള്ള അന്വേഷണം നടത്തിയില്ല എന്ന് ചോദിച്ച് കോടതി കഴിഞ്ഞ് ..... തീയതി സി.ബി.ഐയെ നിശിതമായി വിമര്ശിക്കുകയുണ്ടായി.
ബോധപൂര്വ്വം കള്ളത്തരങ്ങള് സത്യവാങ്മൂലമായി കോടതിയില് ഹാജരാക്കിയാണ് സി.ബി.ഐ അന്വേഷണം അട്ടിമറിച്ച് പ്രമുഖ പ്രതികളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ കേസില് മന്ത്രി പുത്രന്മാരുടെ പേര് ഉള്പ്പെടുത്തിയത് ക്രൂരതയാണെന്നുവരെ സി.ബി.ഐ സത്യവാങ്മൂലത്തില് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു.
അതേസമയം, അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ച ഉന്നതന്മാരുടെ പേരുകള് അടങ്ങുന്ന ഒരുരഹസ്യ റിപ്പോര്ട്ട് ഇന്റലിജന്സ് വിഭാഗം പോലീസ് ആ സ്ഥാനത്തേക്ക് അയച്ചിരുന്നു. ഈ റിപ്പോര്ട്ടും തമസ്കരിച്ചുകൊണ്ടാണ് സി.ബി.ഐ എം.എ.ബേബിയും പി.കെ.ശ്രീമതിയുമടക്കമുള്ള പ്രതികളെ സംരക്ഷിക്കാന് ശ്രമിച്ചത്. അനഘ നിരന്തരമായ ലൈംഗിക പീഡനത്തിന് ഇരയായിട്ടുണ്ട് എന്ന് ശാസ്ത്രീയമായ തെളിവ് ലഭിച്ചിട്ടും അനഘയെ ഉന്നതന്മാര്ക്ക് കാഴ്ചവച്ച ലതാ നായരെ പ്രതിയാക്കി കേസെടുക്കാന് സി.ബി.ഐ തയ്യാറായിട്ടില്ല. അതേസമയം നാരായണന് നമ്പൂതിരിയുടെ കുടുംബത്തന്റെ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് കാരണമായത് ലതാ നായരാണ് എന്ന് ആരോപിച്ചാണ് അവരെ ഈ കേസില് പ്രതിയാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇത് ലതാ നായരെയും എം.എ.ബേബി അടക്കമുള്ള ഉന്നതന്മാരെയും രക്ഷപ്പെടുത്താനുള്ള ഗൂഢനീക്കമാണെന്ന കാര്യത്തില് സംശയമില്ല.
അനഘയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ചവരുടെ കൂട്ടത്തില് എം.എ.ബേബിയും പുത്രനും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെ പുത്രനും ഡിവൈ.എസ്.പി ഗോപിനാഥനും ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് അനഘ തന്നെ തന്റെ സഹപാഠിയായിരുന്ന ശ്രീകുമാരിയോട് വെളിപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അന്ന് ഈ കേസിലെ പ്രതി ലതാ നായരുടെ ജാമ്യാപേക്ഷയില് വാദം നടന്നത് ജസ്റ്റിസ് ആര്.ബസന്തിന്റെ ബഞ്ചിലായിരുന്നു. ഈ വാദം നടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ശ്രീകുമാരി ജസ്റ്റിസ് ബസന്തിന് ഒരു കത്തയച്ചത്. ഈ കത്തില് അനഘയുടെ വെളിപ്പെടുത്തലുകള് അക്ഷരം പ്രതി ശ്രീകുമാരി സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. തനിക്ക് ലഭിച്ച ഈ കത്ത് ജസ്റ്റിസ് ആര്.ബസന്ത് ഇന്ന് ഡി.ഐ.ജിയായ ശ്രീലേഖയ്ക്ക് കൈമാറിയെങ്കിലും ആ കത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് അന്വേഷണം നടത്താന് ലോക്കല് പോലീസോ പിന്നീട് സി.ബി.ഐയോ തയ്യാറായില്ല. സി.ബി.ഐയുടെ ബോധപൂര്വ്വമുള്ള ഈ അട്ടിമറി സ്വഭാവത്തെയും സി.ബി.ഐ കോടതി രൂക്ഷമായാണ് വിമര്ശിച്ചത്.
ശ്രീകുമാരിയുടെ വെളിപ്പെടുത്തലുകള് അവഗണിച്ച സി.ബി.ഐ എം.എ.ബേബിയേയും പി.കെ.ശ്രീമതിയെയും മറ്റും രക്ഷിക്കാന് പുതിയൊരു സാക്ഷിയെ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. അനഘയുടെ സഹപാഠിയെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന ഈ പെണ്കുട്ടിയെക്കൊണ്ട് കേസിന് അനുകൂലമായ രീതിയില് മൊഴി പറയിപ്പിച്ച് അനഘയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ചത് പിതാവ് നാരായണന് നമ്പൂതിരിയാണെന്ന് സ്ഥാപിച്ചെടുക്കാനായിരുന്നു സി.ബി.ഐ ശ്രമിച്ചത്. എന്നാല്, ടി.പി.നന്ദകുമാറിന്റെ ഇടപെടലും സി.ബി.ഐ കോടതിയുടെ ജാഗ്രതയും മൂലം ഈ ശ്രമത്തില് വിജയിക്കാന് സി.ബി.ഐക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.
സംഭവം നടക്കുമ്പോള് തന്നെ കേസ് അന്വേഷണം അട്ടിമറിക്കാനുള്ള നീക്കം മാര്ക്സിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിയുടെ ഉന്നത തലങ്ങളില് നടന്നിരുന്നു. അന്ന് മഹിളാ അസോസിയേഷന്റെ സംസ്ഥാന പ്രസിഡണ്ടായിരുന്ന പി.കെ.ശ്രീമതി നടത്തിയ പ്രസ്താവനകള് ഈ നീക്കത്തിന്റെ തെളിവുകളായിരുന്നു. അനഘയുടെയും ശാരിയുടെയും ഘാതകരെ കണ്ടെത്തണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് ഡി.വൈ.എഫ്.ഐയുടെ നേതൃത്വത്തില് കോട്ടയം കളക്ടറേറ്റ് ഉപരോധിച്ച ദിവസമാണ് തിരുവല്ലയില് പത്രസമ്മേളനം നടത്തി അനഘ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെന്ന് പി.കെ.ശ്രീമതി പ്രഖ്യാപിച്ചത്. ബോധപൂര്വ്വമുള്ള ഈ നീക്കം പക്ഷേ, പാളുകയാണുണ്ടായത്. അതേ തുടര്ന്ന് അയല്വാസിയായ യുവാവ് അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് മറ്റൊരു കള്ളപ്രസ്താവന നടത്താന് പി.കെ.ശ്രീമതിക്ക് ഉളുപ്പുണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്റെ പാര്ട്ടിയിലെ ഉന്നതനായ ഒരു നേതാവും അയാളുടെ പുത്രനും മറ്റൊരു നേതാവിന്റെ പുത്രനും അനഘ പീഡനക്കേസിലെ പ്രതികളാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെയായിരുന്നു ശ്രീമതി ഈ അസത്യ പ്രസ്താവന നടത്തിയത് (അന്ന് അങ്ങനെ ഒരു നീക്കത്തിന് ചുക്കാന് പിടിച്ചതിന്റെ നന്ദി സൂചകമായിട്ടാണ് പി.കെ.ശ്രീമതിയെ അച്യുതാനന്ദന് മന്ത്രിസഭയില് ഉള്പ്പെടുത്തിയതെന്ന് പറയുന്നത് മാര്ക് സിസ്റ്റ് പാര്ട്ടിയെ അംഗങ്ങള് തന്നെയാണ്).
സി.ബി.ഐ ഇപ്പോള് ലതാ നായരെ മാത്രം പ്രതിയാക്കിയാണ് കോടതിയില് കേസ് നടത്തുന്നത്. അങ്ങനെയാണെങ്കില് അനഘയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ചത് ലതാ നായരാണോ എന്ന് ചോദിക്കേണ്ടി വരും. ഈ ചോദ്യം നന്ദകുമാറിന്റെ അഡ്വ. കെ.പി.രാമചന്ദ്രന് നായര് സി.ബി.ഐ കോടതിയില് ഉന്നയിച്ചപ്പോഴാണ് സി.ബി.ഐ കേസന്വേഷണത്തില് നടത്തുന്ന കള്ളക്കളികള് കോടതിക്ക് ബോധ്യമായതും സി.ബി.ഐയെ രൂക്ഷമായ ഭാഷയില് വിമര്ശിച്ചതും.
ഇതോടെ കേസന്വേഷണം പുതിയ ദിശയിലേക്ക് നീങ്ങുകയാണ്. അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ചവരില് എം.എ.ബേബിയും പുത്രനും കോടിയേരിയുടെ മകനും ഉണ്ടെന്ന യാഥാര്ത്ഥ്യം ഇപ്പോള് അങ്ങാടിപ്പാട്ടായിരിക്കുകയാണ്. ഇനി ഈ സത്യം തമസ്കരിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷണ പ്രഹസനം നടത്താന് സി.ബി.ഐക്ക് കഴിയുകയില്ല. കോടതിയുടെ ജാഗ്രതാപൂര്വ്വമായ ഇ ടപെടല് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അതാണ്.
ആറു വര്ഷം കഴിഞ്ഞു, അനഘയും കുടുംബവും ആത്മഹത്യ ചെയ്തിട്ട്. ദീര്ഘമായ ഈ കാലയളവില് അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ച ലൈംഗിക കുറ്റവാളികളെ കണ്ടെത്താനല്ല മറിച്ച്, അവരെ സംരക്ഷിക്കാനാണ് സി.ബി.ഐ അടക്കമുള്ള സംവിധാനങ്ങള് ശ്രമിച്ചു പോന്നത്. എന്നാല്, സ്വര്ണ്ണപാത്രംകൊണ്ട് മൂടിവെച്ചാലും സത്യം ഒരുനാള് പുറത്തുവരുമെന്ന സനാതന യാഥാര്ത്ഥ്യം ഇവിടെ, ഈ കേസിന്റെ കാര്യത്തില് സാര്ത്ഥകമാവുകയാണ്. അനഘയെ പീഡിപ്പിച്ച എം.എ.ബേബി അടക്കമുള്ളവരുടെ വിശദാംശങ്ങള് 2005-ല് തന്നെ ക്രൈം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്തിരുന്നതാണ്. അന്ന് റിപ്പോര്ട്ടിലെ പരാമര്ശങ്ങള് പിന്വലിച്ച് നിരുപരാധികം മാപ്പു പറയണമെന്നും അല്ലാത്ത പക്ഷം 50 ലക്ഷത്തിന് മാനനഷ്ടക്കേസ് കൊടുക്കുമെന്നും എം.എ.ബേബിയുടെയും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെയും അഭിഭാഷകര് ക്രൈം ദൈ്വവാരികയ്ക്കും വാരികയ്ക്കും ചീഫ് എഡിറ്റര് ടി.പി.നന്ദകുമാറിനും വക്കീല് നോട്ടീസ് അയച്ചിരുന്നു. മാപ്പു പറയുകയില്ലെന്നും കേസ് കോടതിയില് എത്തിയാല് റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്ത വിവരങ്ങളുടെ രേഖകള് ഹാജരാക്കാമെന്നുമായിരുന്നു ടി.പി.നന്ദകുമാര് നല്കിയ മറുപടി. വക്കീല് നോട്ടീസ് അയച്ചതല്ലാതെ നിയമനടപടികള് തുടര്ന്നു കൊണ്ടുപോകാന് എം.എ.ബേബിയോ കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണനോ തയ്യാറായില്ല. ഇത് ഈ കേസില് ഇവര്ക്കുള്ള പങ്കിനെയാണ് വ്യ ക്തമാക്കുന്നത്. പ്രതികള് തന്നെ ഇങ്ങനെ കുറ്റം നിയമപരമായി സമ്മതിക്കുമ്പോള് എങ്ങനെ എവിടെ വച്ചാണ് അനഘ ബലാത്സംഗത്തിനിരയായതെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തേണ്ടത് ഇവരാണ്.
സി.ബി.ഐ അടക്കമുള്ള സംവിധാനങ്ങള് ഈ കേസ് അട്ടിമറിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെ ഇപ്പോഴും ചെറുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ക്രൈം ചീഫ് എഡിറ്റര് ടി.പി.നന്ദകുമാര് മാത്രമാണ്. നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടം ഫലവത്താകുകയാണ് ഇപ്പോള്.
Tuesday, September 20, 2011
Ten myths about affirmative action | സംവരണത്തെപ്പറ്റിയുള്ള 10 മിത്തുകള്
Ten myths about affirmative action
University of Wisconsin graduate student Elizabeth Wrigley-Field, a member of the Teaching Assistants' Association, unravels the lies of affirmative action opponents.
September 19, 2011
The press conference held by the misnamed Center for Equal Opportunity (CEO) and the debate with their uninspiring spokesperson Roger Clegg later that same day left me less than impressed with the argument that the university's affirmative action policies discriminate against white people.
But what did impress me mightily was the students who again and again stood up to share their stories, their anger that men like Clegg don't think they matter, and their determination to assert that they do. Inspired by those students, here is my defense of race-based affirmative action. Put aside that the richest country in world history treats education like a scarce commodity to be fought over. Race-based affirmative action is simply a matter of justice.
Here are ten myths that people like Clegg spin about affirmative action--and the facts that dispel those myths.
Myth Number 1: Students of color admitted under affirmative action aren't admitted on merit.
If there was one phrase Roger Clegg kept using at his debate that made the entire audience hiss, it was "lowered expectations." That's what Clegg says affirmative action means for minority students. But what he calls lowered expectations, I call recognition of a higher achievement.
According to the Black Commentator, "Wisconsin, and in particular the Milwaukee area, justly merit the invidious distinction of the Worst Place in the Nation to be Black." One reason? The staggering extent to which the criminal justice system in this state is directed at young Black men and their communities.
Sociologist Pamela Oliver has shown that Wisconsin's racial disparity in sentencing people convicted of new drug offenses dramatically dwarfs the disparity in every other state--including New York under its infamous Rockefeller Drug Laws.
In short, succeeding in high school under these conditions is a real achievement--one that frankly dwarfs managing to study SAT vocabulary in a well-funded suburban high school where students are expected to go to college.
And speaking of the SAT and other standardized tests, it's worth understanding some of the reasons for the racial discrepancies in test scores. As Adam Sanchez explained for SocialistWorker.org, since standardized tests are created to sort students, they only serve their function if some students consistently perform better than others.
This has two implications. First, test designers need questions that lots of students will get wrong, and the easiest way to do this is to use questions that draw less on classroom experiences that all children share than on home experiences that only some did. (The need for variation in scores is also why the exams are timed, even though this makes them much more artificial.)
Second, test designers need questions to agree on who the high-scoring students are--otherwise, everyone would score somewhere near the middle. This means that before new questions are added, they are vetted to make sure that they pick out the same students who already are scoring well on the tests. (In testing parlance, such questions are "reliable"--which doesn't mean they are "valid" at capturing real intellectual merit.)
These reasons help to explain why the best predictors of standardized test scores are parents' wealth and education.
Myth Number 2: White students are admitted to college solely on merit.
Underlying all the attacks on affirmative action is the idea that without it, college admissions are race-neutral and meritocratic. But as my fellow UW student Paul Pryse wrote after the last attack on affirmative action at UW:
As many as 15 percent of freshmen at America's top schools are white students who failed to meet their university's minimum standards for admission, according to Peter Schmidt, deputy editor of the Chronicle of Higher Education. These kids are "people with a long-standing relationship with the university," or in other words, the children of faculty, wealthy alumni and politicians.There's no such thing as a race-neutral college admissions policy in America. "Colorblind" just means the advantages and disadvantages are rendered invisible.
According to Schmidt, these unqualified but privileged kids are nearly twice as common on top campuses as Black and Latino students who had benefited from affirmative action.
Myth Number 3: Affirmative action hurts students of color by putting them in environments for which they aren't prepared.
This might have been Clegg's single nastiest argument of the night--that because UW-Madison employs affirmative action, it admits students who are, in Clegg's words, "guaranteed to fail."
Students of color do have a harder road at college than most white students, but it isn't because they're unqualified--it's because discrimination and hostility don't stop at campus gates. Campus cultures have been improved by the victories of antiracist student movements over the past 50 years, but they are still alienating at best and vicious at worst for some students.
Only this past summer at UW, a fraternity hung a life-size black-clad Spiderman doll by its neck from the balcony of its house on fraternity row. If Black students find inhospitable a campus that mere months ago saw the echoes of lynching, only a racist would think that the answer is to keep them off that campus--for their own good.
Myth Number 4: Maybe affirmative action was important once, but those days are long past.
It's hard to imagine anyone making this argument seriously, but then again, Clegg--who, under student questioning, said he wasn't sure whether Black students on average attend less well-funded schools than white kids--didn't seem to be joking. Here are just a few relevant facts:
The median Black family has just 5 percent of the wealth of the median white family (with Hispanics much closer to Blacks than whites)--this is one of the most important ways that advantages and disadvantages are passed down over generations.
Another is segregated schools. A majority of Black students in Illinois, Michigan, New Jersey, and New York attend schools that are over 90 percent Black and Latino, and most white students attend schools that are overwhelmingly white. Here in Wisconsin, the Milwaukee school district, with 77 percent Black and Hispanic students, spends $3,081 less per student than the nearby Maple Dale-Indian Hill district, where 80 percent of students are white. The average Black or Latino K-12 student in the country attends a school in which most students are poor.
Meanwhile, one of the most-ballyhooed areas of progress--the narrowing gap in high school graduation rates between Black and white students--has been shown by sociologists Stephanie Ewert and Becky Pettitt to be a statistical lie: once you include prisoners, the progress disappears. The biggest change is that now the Black students who don't graduate high school are locked up.
Myth Number 5: Affirmative action policies in colleges distract attention from disparities earlier in the pipeline.
This one--which Clegg also threw out at the debate in Madison--is just bizarre. Have you ever heard any proponent of affirmative action say, "Well, I would support equal access to quality K-12 schools, but I'm too busy defending affirmative action at colleges?"
Affirmative action at every level helps future generations at every level. Many students of all races are being taught by teachers who may have benefited from affirmative action programs--and who had their sense of education's power and importance shaped by the struggle for affirmative action and civil rights at their colleges.
On the other hand, we might ask those making this argument about their commitment to reforming "the pipeline." I was next in line to question Clegg when the debate unceremoniously ended, with a long line of students still waiting to speak. My question was simple: Since he and his organization apparently want schooling to be colorblind, what have they done to combat residential segregation, by far the biggest contributor to different schooling for different races?
Myth Number 6: Eliminating affirmative action would be fairer to Asian students.
This might be the CEO's most important left cover for their position--the idea that UW-Madison is discriminating not only against white students, but Asian students as well.
As Chinese-American student government leader and Student Labor Action Coalition member Beth Huang pointed out at a pro-affirmative action rally on campus here in Madison, this argument lumps together very diverse populations into the category "Asian." In particular, Wisconsin has a large Hmong population--settled in the Midwest as refugees after the CIA had recruited them into its "Secret War" in Laos--who are largely segregated and impoverished, and should be beneficiaries of affirmative action.
However, it's also true that some "holistic admissions policies" used at universities--such as privileging certain kinds of extracurricular experiences--can function to limit the number of Chinese and Chinese-American students on campus. The main beneficiaries are not other students of color, who remain underrepresented on campuses, but wealthy white students.
Proponents of affirmative action should fight efforts to divide populations that historically have faced discrimination in the United States.
Myth Number 7: White students are only harmed by affirmative action policies.
As it happens, the biggest beneficiaries of affirmative action programs in general--by far--have been white women. But this article is about race-based affirmative action, and my case is that these race-based programs are essential for white students--for the sake of their own education.
As we waited in line to question Clegg last week, the student in front of me told me that she had multiple white students in her classes tell her they'd never met a Black person before. Can it really be in these students' interest to have African American students kept out of college, so the country's Black population remains an abstraction to them?
As left-wing education expert Jonathan Kozol points out, research shows that "the strongest opposition to integrated schooling among white people is among those who have never experienced it." Kozol cites studies showing that "60 percent of young people of all races feel not only that they will receive a better education in an integrated setting, but that the federal government should make sure that it happens."
Myth Number 8: Anything that smacks of "quotas" is rigid and suspect.
Quotas became a dirty word in the 1990s, when Democratic President Bill Clinton led the effort to get rid of them--in the name of "mending, not ending" affirmative action. A series of Supreme Court decisions then sharply limited the ways that colleges are allowed to use race in admissions.
But what a quota really means is that there is accountability to stated diversity goals. Here at UW-Madison, the university's 10-year diversity initiative, Plan 2008, fell far short of its goals--which the college's Academic Planning Analysis division attributed to a lack of increased financial aid. Today, the university is less than 4 percent Hispanic, less than 3 percent Black, less than 2 percent Southeast Asian and less than 1 percent Native American. And a third of these students never graduate.
In the same 10 years, the university recruited faculty of color, but failed to increase its rates of granting tenure to them. Faculty of color often face a dilemma in which they are expected to mentor many students of color and serve on every diversity committee, but are not really rewarded for this work in the tenure system.
A system that enforced more accountability to its stated diversity aims would force departments and the university administration to address this kind of discrepancy. Without this accountability, it is far too easy to never question the basic operating and funding structures of the university, while bemoaning the lack of progress on diversity.
Myth Number 9: If we had class-based affirmative action, we wouldn't need race-based affirmative action.
Racial and economic disadvantages in education are deeply intertwined, but that doesn't mean the racial disadvantages can be reduced to class.
Because of residential segregation, even when a Black and a white family have the same household income, it's very likely that the Black family's children go to far worse schools. The "war on drugs" has led to an all-out assault on Black communities in particular. And in the current era--to quote sociologist Matt Desmond, commenting on his study of evictions in Milwaukee--"eviction is for Black women what incarceration is for Black men." It should be obvious that these processes have a tremendous effect on children.
Moreover, the most important dimensions of class--wealth, not income--are the hardest to account for in college admissions, especially when it comes to ensuring racial justice.
One reason wealth is harder to measure is that many government programs are designed to make sure the poor--as opposed to the rich--don't get benefits they don't qualify for. One result is that it is generally easy to verify whether someone is officially living in poverty, but not always whether another family has been living paycheck to paycheck, while still another with the same income has valuable assets.
Myth Number 10: We have to choose between class-based and race-based affirmative action.
Have you ever noticed that the only time Republicans seem to care about how poor kids will get to college is when they can use this concern as their battering ram against racial justice?
There is every reason to support affirmative action based on both race and class. And although I began by setting aside the way education is being made a scarce commodity, there's every reason to fight that, too.
Beneath the attack on affirmative action is the idea that not everyone is entitled to a good education. But the money is there for quality, integrated schools--in the military budget; in the bailouts going to the banks; in the taxes never paid by corporations and the extremely wealthy. Any social organization that requires children to spend their childhoods competing to see whether they'll be among the lucky few to attend the right schools isn't rational.
So at the same time that we fight for justice in college admissions--and justice means affirmative action--we should fight for more educational opportunity for all students. The rallying chant of this defense of education should be: "Black, Latino, Arab, Asian and white, rich or poor--education is a right!"
Or maybe it will be the cry that we came back to last week, over and over again: "Power to the people!"
Sunday, September 4, 2011
ക്ഷേത്രസ്വത്ത്: അഡ്വ. കമ്മിഷന് റിപ്പോര്ട്ട് നിര്ണായകമാകും
മംഗളം | Sep 4, 2011
ന്യൂഡല്ഹി: ശ്രീപത്മനാഭ സ്വാമി ക്ഷേത്രത്തില് ദേവപ്രശ്നം നടത്തിയതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു തിരുവിതാംകൂര് രാജകുടുംബം സുപ്രീം കോടതിയില്നിന്നു രൂക്ഷവിമര്ശനം ഏറ്റുവാങ്ങിയ സാഹചര്യത്തില് കോടതിക്കു മുമ്പാകെയുള്ള അഡ്വക്കേറ്റ് കമ്മിഷണറുടെ റിപ്പോര്ട്ട് നിര്ണായകമാകും. 2008 ല് തിരുവനന്തപുരം സബ്ജഡ്ജ് കോടതി മുമ്പാകെ സമര്പ്പിച്ച റിപ്പോര്ട്ട് കഴിഞ്ഞ ദിവസം നടന്ന വാദത്തിനിടെ ഹര്ജിക്കാര് സുപ്രീംകോടതിയില് നല്കിയിരുന്നു. ക്ഷേത്രത്തില്നിന്ന് ആരാധനയ്ക്കു ശേഷം മടങ്ങുന്ന ചിലര് ചെറിയ അളവില് വീതം ക്ഷേത്ര സമ്പത്ത് കടത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങള് നടത്തുന്നുണ്ടെന്നു ഹര്ജിക്കാര് സുപ്രീംകോടതിയില് അറിയിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
ക്ഷേത്രത്തിലെ വസ്തുവകകള് സംബന്ധിച്ചു കണക്കെടുക്കാന് പോവുകയാണെന്ന് 2007ല് ക്ഷേത്രം കമ്മിറ്റി നോട്ടീസ് പുറപ്പെടുവിച്ചിരുന്നു. എന്നാല് ഇതില് വന് ക്രമക്കേടുണ്ടെന്നും ആരും ഇല്ലാത്ത സമയത്താണു കണക്കെടുപ്പു നടത്തുന്നതെന്നും അതിനാല് ഇതു തടയണമെന്നും ആവശ്യപ്പെട്ട് എം. വിശ്വംഭരന് എന്നൊരാളും മറ്റൊരു ഭക്തനും ചേര്ന്നു കോടതിയില് ഹര്ജി നല്കി. തുടര്ന്ന് 2008 ഒക്ടോബറില് രണ്ടു പേരടങ്ങുന്ന അഡ്വക്കേറ്റ് കമ്മിഷനെ ക്ഷേത്ത്രിലെ വസ്തുക്കളുടെ പരിശോധന നടത്താന് കോടതി നിയോഗിച്ചു. സാധാരണ ദിവസങ്ങളില് പൂജയ്ക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നതും വിശേഷാവസരങ്ങളില് പൂജയ്ക്കും മറ്റു കാര്യങ്ങള്ക്കുമായി തുറക്കുന്ന അറയുമാണ് ഇവര് പരിശോധനയ്ക്കു വിധേയമാക്കിയത്. എന്നാല് വ്യാപകമായ ക്രമക്കേടാണ് ഇവര് അവിടെ കണ്ടെത്തിയത്.
മരതകം പിടിപ്പിച്ച തങ്കക്കുടയുടെ 14 സ്വര്ണ തൂക്കുകള് കാണാനില്ലെന്നു കമ്മിഷന് കണ്ടെത്തി. വെള്ളിപ്പിടിയുള്ള ഒരു സ്വര്ണക്കുടയുടെ 44 തൂക്കുകളും അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു. ഈ തൂക്കുകള് തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന സ്വര്ണനൂലിനു പകരം ഇരുമ്പിന്റേയും ചെമ്പിന്റേയും നൂലുകള് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതും കമ്മിഷന് കണ്ടെത്തി. സ്വര്ണ നൂലുകള് മിക്കതും അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിലുണ്ടായിരുന്ന രണ്ടു മുളപാലികകളും പൊട്ടിയ നിലയിലാണു കണ്ടെത്തിയത്. നാലു വെള്ളിമണികള് ഉണ്ടായിരുന്നതില് രണ്ടെണ്ണം കാണാനില്ലായിരുന്നു. അവിടെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന നീല അങ്കിക്കൂട്ടം നഷ്ടപ്പെടാന് സാധ്യതയുണ്ടെന്നും കമ്മിഷന് കണ്ടെത്തി. എന്നാല് വസ്തുവകകള് നഷ്ടപ്പെട്ടതു സംബന്ധിച്ചു ക്ഷേത്രം അധികാരികള്ക്കു യാതൊരു വിവരവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നു നവംബറില് കോടതിയില് സമര്പ്പിച്ച റിപ്പോര്ട്ടില് കമ്മിഷന് പറഞ്ഞു. വസ്തുവകകളുടെ ഭാരം നോക്കാന് ശ്രമിച്ചപ്പോള് പരിശോധനാ സമയത്ത് കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന രാജകുടുംബാംഗം ഇതു തടഞ്ഞെന്നും റിപ്പോര്ട്ടിലുണ്ട്. എത്രയും വേഗം ക്ഷേത്രത്തിലെ വസ്തുക്കളുടെ മൂല്യനിര്ണയം നടത്തണമെന്നും സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കണമെന്നും കമ്മിഷന് നിര്ദേശിച്ചിരുന്നു.
ഇപ്പോള് സുപ്രീംകോടതിയുടെ പരിഗണനയിലുള്ള കേസില് വിശ്വംഭരനും കക്ഷിയാണ്. അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഹാജരായ അഡ്വ. പി.ബി. സുരേഷ്, ക്ഷേത്രത്തില് ദിവസവും ആരാധനയ്ക്ക് എത്തുന്നവര് ക്ഷേത്രത്തിലെ വിലപിടിപ്പുള്ളവ ചെറിയ അളവില് വീതം കടത്താന് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അഡ്വക്കേറ്റ് കമ്മിഷണര് ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയ വിവരം കോടതിയുടെ ശ്രദ്ധയില്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഈ മാസം 12നാണ് സുപ്രീംകോടതി വീണ്ടും കേസ് പരിഗണിക്കുന്നത്. നേരത്തെ ക്ഷേത്രത്തില്നിന്ന് ഉത്രാടം തിരുനാള് മാര്ത്താണ്ഡ വര്മ സ്വത്തുക്കള് കടത്തുന്നുവെന്ന പ്രതിപക്ഷ നേതാവ് വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന്റെ പ്രസ്താവന ഏറെ വിവാദമായിരുന്നു.
Friday, September 2, 2011
വിക്കിലീക്സ് : കൊക്കക്കോള, പെപ്സിക്കോള, പ്ലാച്ചിമട സമരങ്ങളും ഇടതുപക്ഷവും
AFTER CLOSING COKE, KERALA ACTIVISTS TARGET PEPSI
UNCLAS SECTION 01 OF 02 CHENNAI 000314
SUBJECT: AFTER CLOSING COKE, KERALA ACTIVISTS TARGET PEPSI
REFS: (A) 06 CHENNAI 0109, (B) 05 CHENNAI 2087
UNCLAS SECTION 01 OF 02 CHENNAI 000314
SUBJECT: AFTER CLOSING COKE, KERALA ACTIVISTS TARGET PEPSI
REFS: (A) 06 CHENNAI 0109, (B) 05 CHENNAI 2087
Link: http://wikileaks.org/cable/2007/05/07CHENNAI314.html
¶1. (SBU) SUMMARY: On April 10, Pepsi won a four-year court battle for survival in Kerala. But the legal victory has spurred a battle on another front: a virulent media campaign directed against it. A
similar campaign succeeded in locking out Coca Cola in 2004, despite court verdicts in Coke's favor. Pepsi's case is somewhat different. Unlike Coke, Pepsi's Kerala plant is located in an industrial park
which offers legal protection from hostile village councils. Nonetheless, activists opposed to multinational corporations are clamoring for government action to close down Pepsi, but the state
government is divided on the advisability of such a move.
END SUMMARY.
¶1. (SBU) SUMMARY: On April 10, Pepsi won a four-year court battle for survival in Kerala. But the legal victory has spurred a battle on another front: a virulent media campaign directed against it. A
similar campaign succeeded in locking out Coca Cola in 2004, despite court verdicts in Coke's favor. Pepsi's case is somewhat different. Unlike Coke, Pepsi's Kerala plant is located in an industrial park
which offers legal protection from hostile village councils. Nonetheless, activists opposed to multinational corporations are clamoring for government action to close down Pepsi, but the state
government is divided on the advisability of such a move.
END SUMMARY.
COKE'S EXPERIENCE: CAUGHT ON THE WRONG SIDE OF POLITICS
¶2. (SBU) When Coke began production in Kerala in 2000, a leftist coalition led by the Communist Party of India (Marxist) governed the state. A year later Kerala voted out the CPI(M) coalition and Congress took power. Local resentment over a shortage of drinking water in the drought-prone villages around Coke's premises soon led to regular agitations against the company. In April 2003, the panchayat (village council) of a nearby village ruled by the leftist Janata Dal party refused to renew Coke's license. Despite the panchayat's ruling, Coke was able to continue operations for almost a year due to the support of the Congress-led state government and the Kerala High Court. But, the Congress-led state government reversed itself in February 2004 and barred Coke from drawing groundwater, effectively ordering the plant to cease operations. In April 2005, Coke obtained a High Court verdict in its favor, which permitted the use of up to 500,000 liters of water daily.
¶3. (SBU) In May 2006, the CPI(M) returned to power with Coke's fiercest opponent, V.S. Achuthanandan, as Chief Minister. When an Indian nongovernmental organization alleged in August 2006 that Coke and Pepsi contained high levels of pesticides, Achuthananandan's government promptly banned the production and sale of both companies' products. Though it was not actually producing in the state, Coke was forced to halt Kerala sales of product it was bringing in from neighboring Tamil Nadu. The Kerala High Court, however, rescinded the government order in September 2006, allowing both companies to resume sales of their products in Kerala.
¶4. (SBU) "Technically, we can restart production because the panchayat has given us a conditional license following the April 2005 High Court order," said Coke's General Manager Vikas Kochar. But Kochar added that Coke has not restarted production and has no plans to do so because of the prevailing hostility of the local community.
¶2. (SBU) When Coke began production in Kerala in 2000, a leftist coalition led by the Communist Party of India (Marxist) governed the state. A year later Kerala voted out the CPI(M) coalition and Congress took power. Local resentment over a shortage of drinking water in the drought-prone villages around Coke's premises soon led to regular agitations against the company. In April 2003, the panchayat (village council) of a nearby village ruled by the leftist Janata Dal party refused to renew Coke's license. Despite the panchayat's ruling, Coke was able to continue operations for almost a year due to the support of the Congress-led state government and the Kerala High Court. But, the Congress-led state government reversed itself in February 2004 and barred Coke from drawing groundwater, effectively ordering the plant to cease operations. In April 2005, Coke obtained a High Court verdict in its favor, which permitted the use of up to 500,000 liters of water daily.
¶3. (SBU) In May 2006, the CPI(M) returned to power with Coke's fiercest opponent, V.S. Achuthanandan, as Chief Minister. When an Indian nongovernmental organization alleged in August 2006 that Coke and Pepsi contained high levels of pesticides, Achuthananandan's government promptly banned the production and sale of both companies' products. Though it was not actually producing in the state, Coke was forced to halt Kerala sales of product it was bringing in from neighboring Tamil Nadu. The Kerala High Court, however, rescinded the government order in September 2006, allowing both companies to resume sales of their products in Kerala.
¶4. (SBU) "Technically, we can restart production because the panchayat has given us a conditional license following the April 2005 High Court order," said Coke's General Manager Vikas Kochar. But Kochar added that Coke has not restarted production and has no plans to do so because of the prevailing hostility of the local community.
Appeals against the High Court order filed by the panchayat and the state government are pending in the Indian Supreme Court. In addition, the state's Pollution Control Board repeatedly denied Coke environmental clearance on the grounds that the factory's effluent allegedly contains heavy metals. Having given up hope of restarting production in the near future, Coke has shifted one of the three production lines out of the state and has either retired or redeployed almost the entire staff. According to Kochar, Coke has also stopped the free supply of drinking water to the neighboring villages.
WITH COKE GONE PEPSI FINDS ITSELF IN THE CROSSHAIRS
¶5. (SBU) While Coke was bearing the brunt of leftist opposition, Pepsi managed to quietly continue doing business. Unlike Coke, Pepsi's facility is located within an industrial park, which provides it protection against the jurisdiction of the local panchayat. Undeterred by this legal impediment, the panchayat still canceled Pepsi's license in 2003. After a four year legal battle, during which Pepsi operated under a stay of the cancellation, the Kerala High Court ruled in April 2007 that the panchayat had no right to cancel the license of a factory located in a notified industrial area under the terms of the Industrial Township Area Development Act of 1999. (NOTE: The Act was enacted with cases such as Pepsi's in mind: to protect investors from cumbersome licensing procedures and hostile bureaucracy it exempted industrial parks from the purview of the panchayats. END NOTE.)
¶5. (SBU) While Coke was bearing the brunt of leftist opposition, Pepsi managed to quietly continue doing business. Unlike Coke, Pepsi's facility is located within an industrial park, which provides it protection against the jurisdiction of the local panchayat. Undeterred by this legal impediment, the panchayat still canceled Pepsi's license in 2003. After a four year legal battle, during which Pepsi operated under a stay of the cancellation, the Kerala High Court ruled in April 2007 that the panchayat had no right to cancel the license of a factory located in a notified industrial area under the terms of the Industrial Township Area Development Act of 1999. (NOTE: The Act was enacted with cases such as Pepsi's in mind: to protect investors from cumbersome licensing procedures and hostile bureaucracy it exempted industrial parks from the purview of the panchayats. END NOTE.)
¶6. (SBU) The unambiguous court verdict did not end the matter. In fact, it has only served to rile Pepsi's critics. Janata Dal Member of Parliament, M.P. Veerendrakumar, whose family runs one of Kerala's leading daily newspapers, is spearheading an anti-Pepsi media campaign. Chief Minister Achuthanandan, whose district is in the area of Pepsi' plant, reacted to the court verdict by saying the panchayat's rights would be restored, and he reportedly indicated that the government would consider amending the Industrial Township Area Development Act.
¶7. (SBU) The architect of the Industrial Township Area Development Act told post that he believes that chances of amending the law are remote, although he added that one cannot be too sure given the CPI(M)'s "crazy leadership." According to journalists, serious differences still persist between the Department of Industries and the Department of Local Administration (which governs the panchayats) on the issue. They point out that the Advocate General's office received conflicting directions from these departments, one supporting the company and the other the panchayat. The journalists told post that the Department of Industries is aware that any attempt to restore the panchayat's right to cancel industrial licenses at will would undermine the attractiveness of its industrial parks and expose investors, particularly in the manufacturing sector, to the whims of local politicians.
¶8. (SBU) COMMENT: The judiciary seems to be Coke and Pepsi's only reliable ally in all of Kerala. But Coke's experience shows that judicial verdicts alone are not sufficient to carry the day in Kerala's rough and tumble political environment. Although Pepsi's location in an industrial park afforded it the support of the state's Department of Industries, the company still faces a threat to its ability to do business in Kerala. Companies, particularly multinationals, setting up operations in Kerala will face the possibility of such problems until Kerala's governing class changes its mindset and focuses on the need to create more jobs within the state.
END COMMENT.
HOPPER
HOPPER
വിക്കി ലീക്സ് : ആര്ലെന് സ്പെക്റ്ററിന്റെ സന്ദര്ശനം - വി കെ ബാലി, മനോരമ എഡിറ്റോറിയല് ബോര്ഡ്, അച്യുതാനന്ദന് എന്നിവരുമായി കൂടിക്കാഴ്ച
UNCLAS SECTION 01 OF 03 CHENNAI 000054 SIPDIS
SENSITIVE E.O. 12958: N/A
SUBJECT: CODEL SPECTER IN SOUTH INDIA: COMMUNISTS, COMPUTERS AND CULTURE
¶1. (U) Summary: During a December 17-22 visit to the south Indian states of Kerala and Karnataka, Senator Arlen Specter (R-Pennsylvania) viewed first-hand India's high-tech and business boom, met with judicial officials and journalists, and experienced traditional culture and politics, the latter in a lively meeting with Kerala's communist Chief Minister. Meeting topics included the war in Iraq, the U.S.-India civil nuclear accord, the impact of out-sourcing on U.S. jobs, and judicial activism and reform. The south India destinations for Senator Specter and his small delegation were Kochi and Thiruvananathapuram, the commercial and political capitals of Kerala, and Bangalore, the main city of neighboring Karnataka. End summary.
Chief Minister Revisits the Cold War
¶2. (SBU) On December 21 in Thiruvananthapuram (which is also still known by its former name, Trivandrum), the capital of Kerala, Senator Specter, joined by Chennai Principal Officer Hopper, met with Chief Minister V.S. Achuthanandan (Communist Party of India-Marxist), the state's highest elected official.
SENSITIVE E.O. 12958: N/A
SUBJECT: CODEL SPECTER IN SOUTH INDIA: COMMUNISTS, COMPUTERS AND CULTURE
¶1. (U) Summary: During a December 17-22 visit to the south Indian states of Kerala and Karnataka, Senator Arlen Specter (R-Pennsylvania) viewed first-hand India's high-tech and business boom, met with judicial officials and journalists, and experienced traditional culture and politics, the latter in a lively meeting with Kerala's communist Chief Minister. Meeting topics included the war in Iraq, the U.S.-India civil nuclear accord, the impact of out-sourcing on U.S. jobs, and judicial activism and reform. The south India destinations for Senator Specter and his small delegation were Kochi and Thiruvananathapuram, the commercial and political capitals of Kerala, and Bangalore, the main city of neighboring Karnataka. End summary.
Chief Minister Revisits the Cold War
¶2. (SBU) On December 21 in Thiruvananthapuram (which is also still known by its former name, Trivandrum), the capital of Kerala, Senator Specter, joined by Chennai Principal Officer Hopper, met with Chief Minister V.S. Achuthanandan (Communist Party of India-Marxist), the state's highest elected official.
Senator Specter asked if the Chief Minister carries out Marxist doctrine in governing Kerala. Achuthanandan said that in Kerala, like in West Bengal and Tripura, the Communist Party of India-Marxist (CPI-M) rules in coalition with other leftist, like-minded, but not necessarily Marxist parties. He nevertheless is guided by the CPI-M election manifesto prepared for the early 2006 state election, and he characterized his government's policies as "left democratic." Achuthanandan said that this means abolishing a "feudal system" of land ownership in which some wealthy people owned 50,000 acres of land they did not use while poor farmers had to make do with a tenth of one acre. He said his government's land reform program operates under the principles of "land to the tiller" and debt forgiveness for poor farmers. Those willing to work on government-owned land pay nominal rent for 12 years and then receive full ownership.
Achuthanandan said that one million farmers have now received land under this program and hundreds of thousands have been freed from bonded labor. He added that education and health care were also priorities for his government. He claimed that every child has access to 12 years of free education and that 50 percent of the seats in universities are reserved for students from socially and economically disadvantaged segments of society. He said health care is universal and free and is administered at the village level.
¶3. (SBU) Senator Specter also asked about the application of Marxist theory in the wider world where so many communist regimes have been discredited and have fallen. Achuthanandan responded that "the Soviet Union had been a huge success for 75 years but collapsed in the end because of wrong practices and the actions of the CIA." He said that even Russian President Putin, though not a communist, "is engaged in a struggle against the United States." Achuthanandan claimed that "despite U.S. efforts to encourage counter-revolutionaries" in China during the Tiananmen Square protests of 1989 and "despite 180 attempts by the CIA to kill Castro in Cuba," communism is flourishing in those countries as well as in North Korea and Vietnam.
¶4. (SBU) Achuthanandan then asked a number of rhetorical questions: "How many democratically elected leaders have been assassinated by the U.S. government?" "How can the United States justify attacking Iraq?" "Why does the U.S. not free Saddam Hussein after a farcical trial?" Achuthanandan also claimed, "Saddam in his entire life used a fraction of the weapons of mass destruction that the U.S. used in Vietnam." Senator Specter pointed out that Saddam had used WMD against Iranians and Iraqis alike, that U.S. intelligence, although later proved wrong, pointed to continuing stockpiles of WMD, and that Saddam had been proved in Iraqi courts to have tortured and murdered his own people and must now face Iraqi justice. Senator Specter added that a precipitous withdrawal of U.S. troops from Iraq would result in even more killing. The sometimes contentious discussion between the Senator and Chief Minister ended with the Chief Minister's backhanded comment: "We don't like Bush, but we are with the American people."
Technology and Culture in Thiruvananthapuram
¶5. (U) Senator Specter visited U.S. Technologies, a California-based information technology corporation with a large software development and customer support facility in Thiruvananthapuram's "Techno-Park." U.S. Technologies made a presentation highlighting the core values and features of the company, including its information technology consulting and development services to industry verticals such as healthcare, retail financial services, and manufacturing utilities and logistics. When the U.S. Technologies briefer proudly pointed out that Independence Healthcare in Philadelphia is one of the many U.S. companies supported from the Kerala office, Senator Specter asked about the number and location of employees who were doing CHENNAI 00000054 002 OF 003 that work before U.S. Technologies was engaged.
¶6. (U) The head of the Travancore royal family, who were the pre-Indian independence rulers of the area, Marthanda Varma Maharaja, along with his sister Lakshmi Bai and their immediate family members, received Senator Specter at the Kowdiar Palace and discussed the history and culture of Kerala. The erudition of the Kerala royal family was in rich display, as much as the religious and cultural heritage of the state, deeply impressing Senator Specter and the accompanying visitors. Senator Specter also visited the art gallery housing many of the painting of Raja Ravi Varma, a member of the royal family who was one of India's leading artists in oils.
Kochi: Press, Judges and Business People
¶7. (U) Earlier, in Kochi (which is also still known by its former name, Cochin), the economic and business hub of Kerala, Senator Specter met with the editorial board of the Malayala Manorama, the state's leading daily newspaper, including director and managing editor Philip Mathew. The questions put to Senator Specter focused on U.S.-Indian relations and India's standing in the world. Senator Specter said that because of India's position as the world's largest democracy and as a growing economic power, the country should be considered for a permanent seat on the UN Security Council.
He said that the U.S. should forge closer trade relations with India, and he saw cooperation in the area of nuclear energy as a boon to both nations. Senator Specter said that the U.S. government has not effectively communicated its policies to the world's Muslims, many of whom wrongly believe that the U.S. is against Islam.
¶8. (U) Another highlight of Senator Specter's Kochi visit was a meeting with Chief Justice V.K. Bali and four senior judges of the Kerala High Court. The judicial appointment system in India and the relations between the Indian judicial and legislative branches of government formed a good part of the discussions. "Do you legislate?" Senator Specter asked the judges, touching off discussions on the theme of judicial activism for which the Kerala High Court is especially reputed. "We fill the gaps (in the laws and the Constitution)," the judges replied, pointing to the powers vested in them to issue orders and writs for ensuring the fundamental rights of the citizens guaranteed in the Indian Constitution.
¶9. (U) Senator Specter had lively discussions with Kochi businessmen at two events -- a dinner hosted by the Kerala Indo-American Chamber of Commerce and a lunch hosted by the Cochin Chamber of Commerce. At both events, Senator Specter acknowledged the growing importance of India on the world stage and the fair claim for a greater role for India at the United Nations. He conceded that the U.S. involvement in Iraq was based on inaccurate intelligence but pointed out that now that the U.S. is there, it cannot withdraw precipitously, leaving the country in chaos. (compare this with the statements made during the in meeting with VS - suraj)
¶10. (U) Senator Specter toured the AD 1568 Mattancherry Synagogue guided by Samuel Hallegua, the leader of the small Jewish community in Kochi. He saw with great interest the scrolls of Jewish scriptures and the historic copper plates in which the privileges granted by the erstwhile Kochi kings to the Kerala Jewish community are recorded. The delegation also visited the "backwaters" area of Kerala, near Kochi, which is growing as a destination for international and domestic tourism, an important industry for Kerala's economy.
Bangalore: High-Tech City
¶11. (U) On December 20 in Bangalore, the capital of the state of Karnataka and the center of India's information technology industry, a visit to IBM India's facility provided an opportunity for Senator Specter to witness some of the company's worldwide operations directed from the Global Operations Center. Senator Specter asked IBM India executives about the number of jobs that have been moved from the U.S. to India, to which the executives replied that there has been no migration of jobs to India.
¶12. (U) A visit to General Electric's John F. Welch Technology Center (GE-JWTC) brought Senator Specter up close to some of the next generation technologies that the company plans to bring to the market. The qualifications of the scientists employed and the wages paid to them were the focus of the Senator's discussions with scientists present during his visit. GE-JWTC's next generation imaging systems with medical applications caught the Senator's interest as it enabled him to virtually enter the human brain.
¶13. (U) During a lunch meeting with Justice Mallimath, chairman of India's Judicial Review Committee, Senator Specter asked about the current state of the Indian criminal justice system and the measures CHENNAI 00000054 003 OF 003 taken to speed up the judicial process, a major aim of the Committee. Justice Mallimath outlined some of the recommendations made by his Committee and the government's effort to implement one of the key recommendations, a witness protection program.
¶14. (U) For his visit Senator Specter was accompanied by Mrs. Joan Specter, staffer Scott Boos, military escorts and Consulate General Chennai staff. This message was not cleared by the delegation. HOPPER
¶3. (SBU) Senator Specter also asked about the application of Marxist theory in the wider world where so many communist regimes have been discredited and have fallen. Achuthanandan responded that "the Soviet Union had been a huge success for 75 years but collapsed in the end because of wrong practices and the actions of the CIA." He said that even Russian President Putin, though not a communist, "is engaged in a struggle against the United States." Achuthanandan claimed that "despite U.S. efforts to encourage counter-revolutionaries" in China during the Tiananmen Square protests of 1989 and "despite 180 attempts by the CIA to kill Castro in Cuba," communism is flourishing in those countries as well as in North Korea and Vietnam.
¶4. (SBU) Achuthanandan then asked a number of rhetorical questions: "How many democratically elected leaders have been assassinated by the U.S. government?" "How can the United States justify attacking Iraq?" "Why does the U.S. not free Saddam Hussein after a farcical trial?" Achuthanandan also claimed, "Saddam in his entire life used a fraction of the weapons of mass destruction that the U.S. used in Vietnam." Senator Specter pointed out that Saddam had used WMD against Iranians and Iraqis alike, that U.S. intelligence, although later proved wrong, pointed to continuing stockpiles of WMD, and that Saddam had been proved in Iraqi courts to have tortured and murdered his own people and must now face Iraqi justice. Senator Specter added that a precipitous withdrawal of U.S. troops from Iraq would result in even more killing. The sometimes contentious discussion between the Senator and Chief Minister ended with the Chief Minister's backhanded comment: "We don't like Bush, but we are with the American people."
Technology and Culture in Thiruvananthapuram
¶5. (U) Senator Specter visited U.S. Technologies, a California-based information technology corporation with a large software development and customer support facility in Thiruvananthapuram's "Techno-Park." U.S. Technologies made a presentation highlighting the core values and features of the company, including its information technology consulting and development services to industry verticals such as healthcare, retail financial services, and manufacturing utilities and logistics. When the U.S. Technologies briefer proudly pointed out that Independence Healthcare in Philadelphia is one of the many U.S. companies supported from the Kerala office, Senator Specter asked about the number and location of employees who were doing CHENNAI 00000054 002 OF 003 that work before U.S. Technologies was engaged.
¶6. (U) The head of the Travancore royal family, who were the pre-Indian independence rulers of the area, Marthanda Varma Maharaja, along with his sister Lakshmi Bai and their immediate family members, received Senator Specter at the Kowdiar Palace and discussed the history and culture of Kerala. The erudition of the Kerala royal family was in rich display, as much as the religious and cultural heritage of the state, deeply impressing Senator Specter and the accompanying visitors. Senator Specter also visited the art gallery housing many of the painting of Raja Ravi Varma, a member of the royal family who was one of India's leading artists in oils.
Kochi: Press, Judges and Business People
¶7. (U) Earlier, in Kochi (which is also still known by its former name, Cochin), the economic and business hub of Kerala, Senator Specter met with the editorial board of the Malayala Manorama, the state's leading daily newspaper, including director and managing editor Philip Mathew. The questions put to Senator Specter focused on U.S.-Indian relations and India's standing in the world. Senator Specter said that because of India's position as the world's largest democracy and as a growing economic power, the country should be considered for a permanent seat on the UN Security Council.
He said that the U.S. should forge closer trade relations with India, and he saw cooperation in the area of nuclear energy as a boon to both nations. Senator Specter said that the U.S. government has not effectively communicated its policies to the world's Muslims, many of whom wrongly believe that the U.S. is against Islam.
¶8. (U) Another highlight of Senator Specter's Kochi visit was a meeting with Chief Justice V.K. Bali and four senior judges of the Kerala High Court. The judicial appointment system in India and the relations between the Indian judicial and legislative branches of government formed a good part of the discussions. "Do you legislate?" Senator Specter asked the judges, touching off discussions on the theme of judicial activism for which the Kerala High Court is especially reputed. "We fill the gaps (in the laws and the Constitution)," the judges replied, pointing to the powers vested in them to issue orders and writs for ensuring the fundamental rights of the citizens guaranteed in the Indian Constitution.
¶9. (U) Senator Specter had lively discussions with Kochi businessmen at two events -- a dinner hosted by the Kerala Indo-American Chamber of Commerce and a lunch hosted by the Cochin Chamber of Commerce. At both events, Senator Specter acknowledged the growing importance of India on the world stage and the fair claim for a greater role for India at the United Nations. He conceded that the U.S. involvement in Iraq was based on inaccurate intelligence but pointed out that now that the U.S. is there, it cannot withdraw precipitously, leaving the country in chaos. (compare this with the statements made during the in meeting with VS - suraj)
¶10. (U) Senator Specter toured the AD 1568 Mattancherry Synagogue guided by Samuel Hallegua, the leader of the small Jewish community in Kochi. He saw with great interest the scrolls of Jewish scriptures and the historic copper plates in which the privileges granted by the erstwhile Kochi kings to the Kerala Jewish community are recorded. The delegation also visited the "backwaters" area of Kerala, near Kochi, which is growing as a destination for international and domestic tourism, an important industry for Kerala's economy.
Bangalore: High-Tech City
¶11. (U) On December 20 in Bangalore, the capital of the state of Karnataka and the center of India's information technology industry, a visit to IBM India's facility provided an opportunity for Senator Specter to witness some of the company's worldwide operations directed from the Global Operations Center. Senator Specter asked IBM India executives about the number of jobs that have been moved from the U.S. to India, to which the executives replied that there has been no migration of jobs to India.
¶12. (U) A visit to General Electric's John F. Welch Technology Center (GE-JWTC) brought Senator Specter up close to some of the next generation technologies that the company plans to bring to the market. The qualifications of the scientists employed and the wages paid to them were the focus of the Senator's discussions with scientists present during his visit. GE-JWTC's next generation imaging systems with medical applications caught the Senator's interest as it enabled him to virtually enter the human brain.
¶13. (U) During a lunch meeting with Justice Mallimath, chairman of India's Judicial Review Committee, Senator Specter asked about the current state of the Indian criminal justice system and the measures CHENNAI 00000054 003 OF 003 taken to speed up the judicial process, a major aim of the Committee. Justice Mallimath outlined some of the recommendations made by his Committee and the government's effort to implement one of the key recommendations, a witness protection program.
¶14. (U) For his visit Senator Specter was accompanied by Mrs. Joan Specter, staffer Scott Boos, military escorts and Consulate General Chennai staff. This message was not cleared by the delegation. HOPPER
Tuesday, August 30, 2011
Wikileaks on CPIM Kerala Leaders :Released August 26, 2011
Link : http://wikileaks.org/cable/2008/08/08CHENNAI272.html
Released on 26 August 2011.
SUBJECT: WHAT WOULD LENIN DO? KERALA CPM SAYS "SEEK OUT FDI"
REF: A) MUMBAI 360 B) CHENNAI 251 C) NEW DELHI 2012
¶1. (SBU) Summary: Political Counselor and Consulate staff surveyed Kerala's political and economic scene in conversations with political and business leaders, journalists, and academics during an August 11 -12 visit to the South Indian state's capital, Trivandrum (Thiruvananthapuram). In a major shift, senior leaders from the state's ruling Communist Party of India (Marxist) (CPM) pleaded for assistance in attracting U.S. private sector investment in Kerala.Interlocutors from across the spectrum agreed that the CPM and its allies could lose a substantial portion of the 19 of 20 parliamentary seats they currently hold in upcoming elections. But the potential for Congress to pick up seats in Kerala may be blunted by successful CPM outreach to Muslim voters. The CPM is already aggressively courting Muslims by trying to tap into anger at the Congress party over U.S.-India civil nuclear cooperation; Congress worries that a possible U.S. confrontation with Iran will put it further into trouble with this important constituency.
End summary.
Kerala's CPM follows the West Bengal path
----------
¶2. (SBU) In separate meetings, three Kerala CPM leaders emphasized
that the once-hostile leftist government is now eager to attract
foreign investment to the state. CPM State Secretary Pinarayi
Vijayan opened the meeting, which was held in his office underneath
framed pictures of Stalin and Lenin, by telling Political Counselor
that "we need your assistance" in drawing U.S. investment to the
state. Vijayan, who is a member of the CPM Politburo, added that
"we have no problems with American companies, no hesitations at
all." He explained the change in the Kerala CPM's position on
investment by saying that "government does not have enough money to
adequately develop the state. We need money from the private
sector."
¶3. (SBU) Kerala Finance Minister Thomas Isaac (CPM), echoed the
sentiments expressed by Vijayan, with whom Isaac is close. Isaac
said "rapid industrialization is desirable but the government budget
is unable to support the required investment." "We have to tap into
the private sector," he added while noting that "we'll use public
private partnerships" for infrastructure development. As the
meeting closed, Isaac pulled Consulate Political/Economic officer
aside and requested that we urge U.S. companies to visit him to
discuss investing in Kerala. Education Minister M.A. Baby (CPM),
also a close associate of Vijayan, agreed that Kerala needs foreign
direct investment (FDI) and made a spirited effort to convince
Political Counselor that Leninist economic principles permit FDI.
¶4. (SBU) Sources outside of the CPM confirmed the shift in the
Kerala CPM's mindset towards private sector investment. A
journalist said "change in the Kerala CPM is happening, but Baby and
Isaac have to make the changes through the backdoor; otherwise they
will be called 'neoliberals' or 'Gorbachev-ists' by the hardliners."
Executives from US Technologies, an American IT company with a
major presence in Trivandrum, told Political Counselor that after
the CPM came to power in 2006 the Chief Minister met first with the
information technology sector to assure them that they would
continue to receive the support of the government. The executives
added that they have since received "phenomenal support" from the
CPM government. The 84-year old Chief Minister, V.S.
Achuthandandan, a hard-line ideologue, declined to meet with the
Political Counselor. He claimed that he was in the middle of a
series of ayurvedic treatments, using the same reasoning to skip out
of a concurrent state-level party conclave that challenged his
policy approach.
Welcoming private investment, with some caveats
----------
¶5. (SBU) The CPM leaders, however, made clear that their new
interest in FDI has its limits. Vijayan and Isaac said that the
government would welcome investment in the service sector --
especially information technology, biotechnology, and tourism -- but
the state's commitment to protecting its environment makes it less
amenable to manufacturing. Isaac said that Kerala will establish
more Special Economic Zones (SEZs), but the state will insist on
unionization in the SEZs. He added that the state will "act to
protect its traditional farmers." Education Minister Baby said that
although Kerala welcomes exchanges with U.S. universities the CPM
remains "ideologically opposed" to FDI in higher education.
Responding to Political Counselor's question about the long-running
dispute that has shut down Coca Cola's Kerala bottling plant,
Vijayan argued that the troubles experienced by Coca Cola should not
dissuade other U.S. companies from investing in Kerala. "The Coca
Cola issue was not about American companies," he said, "but a local
problem, an environmental issue." Vijayan went on to say that Coca
Cola got caught up when anti-Western New Delhi-based NGOs took up
the case.
CHENNAI 00000272 002 OF 003
Congress will gain seats, but how many?
----------
¶6. (SBU) There was a consensus that the CPM and its partners in
Kerala's Left Democratic Front (LDF) alliance would be hard-pressed
to replicate their 2004 performance when they won 19 of the state's
20 seats in the Lok Sabha (the Lower House of India's Parliament).
Finance Minister Isaac responded to Political Counselor's question
about the CPM's prospects in the upcoming Lok Sabha elections by
saying "we have nowhere to go but down." Isaac said that recent
infighting within the CPM has upset voters, but "we are getting our
act together" and he expects the CPM to hold onto 12 or 13 of the
seats. Journalist contacts agreed with Isaac's assessment, saying
Congress and its allies are likely to win 8 seats (leaving the CPM
and its LDF allies with 12 seats). Congress Opposition Leader Oomen
Chandy and Kerala Congress President Ramesh Chennithala were more
optimistic about their prospects: both said they expect to win 12-
15 seats.
CPM to use civ-nuke to sway Muslims; all eyes on Iran
----------
¶7. (SBU) Referring to Kerala's strong anti-American streak,
Opposition Leader Chandy glumly said "we are the victims" of the
United Progressive Alliance's victory in the July 22 trust vote (ref
C). He said the CPM is already tapping into local anger --
especially among Kerala's substantial Muslim population -- over
Congress's pursuit of U.S.-India civil nuclear cooperation. The
journalists agreed that the distrust of closer ties with the U.S.
will figure prominently in the upcoming elections: "Iraq and
Afghanistan are still potent issues in Kerala. The CPM will use the
vote on the deal to get Muslim support." Our interlocutors all
raised the subject of U.S. intentions towards Iran and the
possibility of U.S. confrontation with Tehran. Congress President
Chennithala urged the United States to "find a peaceful way" to
address Iran's nuclear program, adding that U.S. military action
against Iran would further complicate his party's electoral
prospects.
Migration to Gulf States: Terrorist Finance and Trafficking
----------
¶8. (U) Academics with the Center for Development Studies (CDS)
described Kerala's history of extensive external migration. They
explained that 1.8 million Keralites live abroad and another 900,000
in other states in India; the combined figure of 2.7 million
accounts for almost 10% of the state's population. These 2.7
million Keralite migrants, in turn, support 9 million people left
behind in Kerala (almost one third of the state's population) by
sending back remittances that amount to 20% of the state's GDP. CDS
scholars said that unmarried women constitute an increasing share of
migration. A large number of these unmarried female migrants take
"a huge risk" by going to work as domestic laborers. When Political
Counselor asked whether many of these women are victims of
trafficking in persons, a CDS scholar who focuses on gender issues
said "a small segment" of the population fall victim to trafficking.
She emphasized that while the vast majority of the female domestic
workers are not trafficked, they still face serious sexual
harassment from their employers.
¶9. (SBU) Finance Minister Isaac raised the subject of the informal
money transfer system known as "hawala," saying that it is
"impossible" to stop the movement of funds from the Gulf states to
Kerala. Isaac told Political Counselor that money from the Gulf is
"definitely funding Indian terrorist groups," including the Students
Islamic Movement of India (SIMI) and the group that claimed
responsibility for the recent bombings in Bangalore and Ahmedabad,
the Indian Mujahideen (ref A and B). Isaac said it is likely that
Keralites help get the money to the Indian terror groups, but that
the funds come from "wealthy Gulf Arabs." (Note: In an August 11
presentation on terrorist finance Arabinda Acharya, an academic from
the Rajaratnam School of International Studies in Singapore, said
much the same in a discussion of the use of hawala by Gulf Arabs to
fund Indian terrorist groups. Acharya said wealthy Gulf Arabs,
especially Saudis, have their Kerala migrant employees send money to
Indian terrorist groups through hawala channels. Acharya "firmly
believes" that funding for attacks in Bangalore and Hyderabad came
through this method. End note.)
Comment: CPM reformists confident;
Civ-Nuke will help left retain seats
----------
¶10. (SBU) Comment: The Kerala CPM, which is generally understood
to be more dogmatic than its West Bengal counterpart, is clearly
undergoing a major economic policy shift. The openness with which
Vijayan, Isaac, and Baby expressed their desire for U.S. investment
to American diplomats was startling and demonstrated confidence that
their reformist faction has the upper hand over the more dogmatic
wing of the Kerala CPM led by Chief Minister Achuthanandan. By
CHENNAI 00000272 003 OF 003
encouraging private investment, especially overseas and American
investment, Vijayan is leading the Kerala CPM is towards the
pragmatism exemplified by the West Bengal CPM. The volte-face
reflects a growing concern that the state is being left out of the
Indian growth story, especially when compared to its neighbors, the
shining stars of South India.
¶11. (SBU) Comment continued: The Kerala CPM and its allies are in
the difficult position of defending the 19 of 20 parliamentary seats
from Kerala they won in 2004, which is exacerbated by the fissures
within the normally disciplined CPM. But the peculiar political
geography of Kerala is in the leftists' favor. The CPM will be able
to tap into the state's long-running anti-Americanism by bludgeoning
its Congress rivals about U.S.-India civil nuclear cooperation.
Moreover, with Muslims making up almost a quarter of the state's
population, the CPM can drum support by playing to this
constituency's anger at U.S. policy in Iraq, Afghanistan, and Iran.
These factors will likely keep the CPM's losses in the range of 7-8
seats rather than the 12-15 that the Congress's leaders dream of
capturing. End comment.
KAPLAN
Released on 26 August 2011.
SUBJECT: WHAT WOULD LENIN DO? KERALA CPM SAYS "SEEK OUT FDI"
REF: A) MUMBAI 360 B) CHENNAI 251 C) NEW DELHI 2012
¶1. (SBU) Summary: Political Counselor and Consulate staff surveyed Kerala's political and economic scene in conversations with political and business leaders, journalists, and academics during an August 11 -12 visit to the South Indian state's capital, Trivandrum (Thiruvananthapuram). In a major shift, senior leaders from the state's ruling Communist Party of India (Marxist) (CPM) pleaded for assistance in attracting U.S. private sector investment in Kerala.Interlocutors from across the spectrum agreed that the CPM and its allies could lose a substantial portion of the 19 of 20 parliamentary seats they currently hold in upcoming elections. But the potential for Congress to pick up seats in Kerala may be blunted by successful CPM outreach to Muslim voters. The CPM is already aggressively courting Muslims by trying to tap into anger at the Congress party over U.S.-India civil nuclear cooperation; Congress worries that a possible U.S. confrontation with Iran will put it further into trouble with this important constituency.
End summary.
Kerala's CPM follows the West Bengal path
----------
¶2. (SBU) In separate meetings, three Kerala CPM leaders emphasized
that the once-hostile leftist government is now eager to attract
foreign investment to the state. CPM State Secretary Pinarayi
Vijayan opened the meeting, which was held in his office underneath
framed pictures of Stalin and Lenin, by telling Political Counselor
that "we need your assistance" in drawing U.S. investment to the
state. Vijayan, who is a member of the CPM Politburo, added that
"we have no problems with American companies, no hesitations at
all." He explained the change in the Kerala CPM's position on
investment by saying that "government does not have enough money to
adequately develop the state. We need money from the private
sector."
¶3. (SBU) Kerala Finance Minister Thomas Isaac (CPM), echoed the
sentiments expressed by Vijayan, with whom Isaac is close. Isaac
said "rapid industrialization is desirable but the government budget
is unable to support the required investment." "We have to tap into
the private sector," he added while noting that "we'll use public
private partnerships" for infrastructure development. As the
meeting closed, Isaac pulled Consulate Political/Economic officer
aside and requested that we urge U.S. companies to visit him to
discuss investing in Kerala. Education Minister M.A. Baby (CPM),
also a close associate of Vijayan, agreed that Kerala needs foreign
direct investment (FDI) and made a spirited effort to convince
Political Counselor that Leninist economic principles permit FDI.
¶4. (SBU) Sources outside of the CPM confirmed the shift in the
Kerala CPM's mindset towards private sector investment. A
journalist said "change in the Kerala CPM is happening, but Baby and
Isaac have to make the changes through the backdoor; otherwise they
will be called 'neoliberals' or 'Gorbachev-ists' by the hardliners."
Executives from US Technologies, an American IT company with a
major presence in Trivandrum, told Political Counselor that after
the CPM came to power in 2006 the Chief Minister met first with the
information technology sector to assure them that they would
continue to receive the support of the government. The executives
added that they have since received "phenomenal support" from the
CPM government. The 84-year old Chief Minister, V.S.
Achuthandandan, a hard-line ideologue, declined to meet with the
Political Counselor. He claimed that he was in the middle of a
series of ayurvedic treatments, using the same reasoning to skip out
of a concurrent state-level party conclave that challenged his
policy approach.
Welcoming private investment, with some caveats
----------
¶5. (SBU) The CPM leaders, however, made clear that their new
interest in FDI has its limits. Vijayan and Isaac said that the
government would welcome investment in the service sector --
especially information technology, biotechnology, and tourism -- but
the state's commitment to protecting its environment makes it less
amenable to manufacturing. Isaac said that Kerala will establish
more Special Economic Zones (SEZs), but the state will insist on
unionization in the SEZs. He added that the state will "act to
protect its traditional farmers." Education Minister Baby said that
although Kerala welcomes exchanges with U.S. universities the CPM
remains "ideologically opposed" to FDI in higher education.
Responding to Political Counselor's question about the long-running
dispute that has shut down Coca Cola's Kerala bottling plant,
Vijayan argued that the troubles experienced by Coca Cola should not
dissuade other U.S. companies from investing in Kerala. "The Coca
Cola issue was not about American companies," he said, "but a local
problem, an environmental issue." Vijayan went on to say that Coca
Cola got caught up when anti-Western New Delhi-based NGOs took up
the case.
CHENNAI 00000272 002 OF 003
Congress will gain seats, but how many?
----------
¶6. (SBU) There was a consensus that the CPM and its partners in
Kerala's Left Democratic Front (LDF) alliance would be hard-pressed
to replicate their 2004 performance when they won 19 of the state's
20 seats in the Lok Sabha (the Lower House of India's Parliament).
Finance Minister Isaac responded to Political Counselor's question
about the CPM's prospects in the upcoming Lok Sabha elections by
saying "we have nowhere to go but down." Isaac said that recent
infighting within the CPM has upset voters, but "we are getting our
act together" and he expects the CPM to hold onto 12 or 13 of the
seats. Journalist contacts agreed with Isaac's assessment, saying
Congress and its allies are likely to win 8 seats (leaving the CPM
and its LDF allies with 12 seats). Congress Opposition Leader Oomen
Chandy and Kerala Congress President Ramesh Chennithala were more
optimistic about their prospects: both said they expect to win 12-
15 seats.
CPM to use civ-nuke to sway Muslims; all eyes on Iran
----------
¶7. (SBU) Referring to Kerala's strong anti-American streak,
Opposition Leader Chandy glumly said "we are the victims" of the
United Progressive Alliance's victory in the July 22 trust vote (ref
C). He said the CPM is already tapping into local anger --
especially among Kerala's substantial Muslim population -- over
Congress's pursuit of U.S.-India civil nuclear cooperation. The
journalists agreed that the distrust of closer ties with the U.S.
will figure prominently in the upcoming elections: "Iraq and
Afghanistan are still potent issues in Kerala. The CPM will use the
vote on the deal to get Muslim support." Our interlocutors all
raised the subject of U.S. intentions towards Iran and the
possibility of U.S. confrontation with Tehran. Congress President
Chennithala urged the United States to "find a peaceful way" to
address Iran's nuclear program, adding that U.S. military action
against Iran would further complicate his party's electoral
prospects.
Migration to Gulf States: Terrorist Finance and Trafficking
----------
¶8. (U) Academics with the Center for Development Studies (CDS)
described Kerala's history of extensive external migration. They
explained that 1.8 million Keralites live abroad and another 900,000
in other states in India; the combined figure of 2.7 million
accounts for almost 10% of the state's population. These 2.7
million Keralite migrants, in turn, support 9 million people left
behind in Kerala (almost one third of the state's population) by
sending back remittances that amount to 20% of the state's GDP. CDS
scholars said that unmarried women constitute an increasing share of
migration. A large number of these unmarried female migrants take
"a huge risk" by going to work as domestic laborers. When Political
Counselor asked whether many of these women are victims of
trafficking in persons, a CDS scholar who focuses on gender issues
said "a small segment" of the population fall victim to trafficking.
She emphasized that while the vast majority of the female domestic
workers are not trafficked, they still face serious sexual
harassment from their employers.
¶9. (SBU) Finance Minister Isaac raised the subject of the informal
money transfer system known as "hawala," saying that it is
"impossible" to stop the movement of funds from the Gulf states to
Kerala. Isaac told Political Counselor that money from the Gulf is
"definitely funding Indian terrorist groups," including the Students
Islamic Movement of India (SIMI) and the group that claimed
responsibility for the recent bombings in Bangalore and Ahmedabad,
the Indian Mujahideen (ref A and B). Isaac said it is likely that
Keralites help get the money to the Indian terror groups, but that
the funds come from "wealthy Gulf Arabs." (Note: In an August 11
presentation on terrorist finance Arabinda Acharya, an academic from
the Rajaratnam School of International Studies in Singapore, said
much the same in a discussion of the use of hawala by Gulf Arabs to
fund Indian terrorist groups. Acharya said wealthy Gulf Arabs,
especially Saudis, have their Kerala migrant employees send money to
Indian terrorist groups through hawala channels. Acharya "firmly
believes" that funding for attacks in Bangalore and Hyderabad came
through this method. End note.)
Comment: CPM reformists confident;
Civ-Nuke will help left retain seats
----------
¶10. (SBU) Comment: The Kerala CPM, which is generally understood
to be more dogmatic than its West Bengal counterpart, is clearly
undergoing a major economic policy shift. The openness with which
Vijayan, Isaac, and Baby expressed their desire for U.S. investment
to American diplomats was startling and demonstrated confidence that
their reformist faction has the upper hand over the more dogmatic
wing of the Kerala CPM led by Chief Minister Achuthanandan. By
CHENNAI 00000272 003 OF 003
encouraging private investment, especially overseas and American
investment, Vijayan is leading the Kerala CPM is towards the
pragmatism exemplified by the West Bengal CPM. The volte-face
reflects a growing concern that the state is being left out of the
Indian growth story, especially when compared to its neighbors, the
shining stars of South India.
¶11. (SBU) Comment continued: The Kerala CPM and its allies are in
the difficult position of defending the 19 of 20 parliamentary seats
from Kerala they won in 2004, which is exacerbated by the fissures
within the normally disciplined CPM. But the peculiar political
geography of Kerala is in the leftists' favor. The CPM will be able
to tap into the state's long-running anti-Americanism by bludgeoning
its Congress rivals about U.S.-India civil nuclear cooperation.
Moreover, with Muslims making up almost a quarter of the state's
population, the CPM can drum support by playing to this
constituency's anger at U.S. policy in Iraq, Afghanistan, and Iran.
These factors will likely keep the CPM's losses in the range of 7-8
seats rather than the 12-15 that the Congress's leaders dream of
capturing. End comment.
KAPLAN
Saturday, August 27, 2011
ജന്ലോക്പാല്ബില്ലും ചില ആശങ്കകളും
പ്രവീണ് വട്ടപ്പറമ്പത്ത് | August 26, 2011
http://syaamam.blogspot.com/2011/08/blog-post.html
സ്വാതന്ത്ര്യസമരനാളുകള്ക്കും
അടിയന്തരാവസ്ഥക്കും ശേഷം ഭാരതത്തിന്റെ തെരുവോരങ്ങളില് വിപ്ലവകാഹളം മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
രാജ്യത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള വളര്ച്ചയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്ന തരത്തിലേക്ക് അഴിമതി
സമസ്തമേഖലയിലും പടര്ന്നു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അഴിമതിയെ ഫലപ്രദമായി പ്രതിരോധിക്കുന്നതില്
നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയപ്രസ്ഥാനങ്ങള് കാണിച്ച ഉദാസീനത ജനങ്ങളെ “ടീം അണ്ണ”യുടെ കീഴില് അണിനിരക്കുന്നതിലേക്ക്
നയിച്ചു. സ്വതന്ത്രഭാരതത്തില് മറ്റെന്നും കാണാത്തവണ്ണം യുവജനങ്ങള് ഗാന്ധിയനായ ഒരു വൃദ്ധന്റെ
കീഴില് അഴിമതിയ്ക്കെതിരെയുള്ള മുദ്രാവാക്യങ്ങളുമായി തെരുവിലിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
എന്നാല് ഇവിടെ അണ്ണാഹസാരെയും
കൂട്ടരും അഴിമതിക്കെതിരെ മുന്നില് വച്ചിരിക്കുന്ന ജന് ലോക്പാല് ബില്ലെന്ന ഒറ്റമൂലിയെക്കുറിച്ച്
ഇതിലെത്രപേര് ബോധവാന്മാരാണു എന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോഴാണു ഈ ഒരു മൂവ്മെന്റ് അതിന്റെ അന്ത:സത്ത
ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന ഒന്നാണോ എന്ന് സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്നത്. അഴിമതിക്കെതിരെ ഉണര്ന്നെണീക്കുന്ന
യുവജനതയെ, അണ്ണാ ഈസ് ഇന്ത്യ, ഇന്ത്യ ഈസ് അണ്ണ എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിനു പിന്നില് തളച്ചിട്ട്,
അപ്രായോഗികമായതും അപകടകരവുമായ അരാഷ്ട്രീയവാദത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നരീതിയിലേക്ക് ഇതിനു
എവിടെയൊക്കെയോ ചുവട് പിഴച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
അണ്ണാഹസാരെയുടെ ഉദ്ദേശശുദ്ധിയെപ്പറ്റിയല്ല ആശങ്കകള്, മറിച്ച്, ജനസംഖ്യയില് രണ്ടാമത്
നില്ക്കുന്ന രാജ്യത്തിന്റെ ജനാധിപത്യത്തെ പൂര്ണ്ണമായും ഹൈജാക്ക് ചെയ്ത് ഒരു സ്വേച്ഛാധിപത്യസമാന്തരവ്യവസ്ഥിതി
ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിലേക്ക് കാര്യങ്ങള് കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിക്കുവാനുള്ള സാധ്യതകള് ജന്ലോക്പാല്
ബില് അവശേഷിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് എന്നത് കൊണ്ടാണു.
രാജ്യം മുഴുവന് ഇളക്കം
സൃഷ്ടിച്ച ഒരു ബില് മുന്നോട്ട് വക്കുന്നതില് ടീം അണ്ണ കാണിച്ച ലാഘവത്വം അതിന്റെ മുന്കാല
വേര്ഷനുകള് തയ്യാറാക്കിയതില് നിന്നു വ്യക്തമാണു. വേര്ഷന് 1.8 (ഇവിടെ ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്യാം) ല് ലോക്പാല് സെലക്ഷന്
കമ്മിറ്റിയിലേക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടാന് യോഗ്യതയായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതില് രണ്ടെണ്ണം
ശ്രദ്ധിക്കുക.
d. All Nobel Laureates of Indian Origin (ഫോട്ടോണിക്സിലെ ഒരു പേപ്പറിന്റെ
അടിസ്ഥാനത്തില്, അല്ലെങ്കില് കണ്ടുപിടുത്തത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് നോബല് സമ്മാനാര്ഹനായ
ഒരുവനു ഭരണസംവിധാനത്തെപ്പറ്റിയോ അഴിമതിയെപ്പറ്റിയോ ജ്ഞാനമുണ്ടാവണമെന്നില്ലല്ലോ!!!)
f. Last two Magsaysay Award winners of Indian origin (ഫിലിപ്പീന്സ്
ഗവര്മെന്റിന്റെ മേല്നോട്ടത്തിലുള്ള ഒരു അവാര്ഡ് ഭാരതത്തിലെ മുഴുവന് ഇന്സ്റ്റിറ്റ്യൂഷനുകളും
നിയന്ത്രണത്തിലാക്കുന്ന ഒരു ബഞ്ചിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിനുള്ള യോഗ്യതയായി മാറുന്നു!!)
അബദ്ധജഡിലമായ, മേല്പറഞ്ഞ
പലനിര്ദ്ദേശങ്ങളും നിറഞ്ഞ മുന് വേര്ഷനുകള് മാറ്റി ഇറക്കിയ പുതിയ വേര്ഷന് ഇവിടെ ഡൌണ്ലോഡ്ചെയ്യാം. ഇതില് തന്നെയുള്ള ചില പോയിന്റുകള് നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം
1. Chapter XII - 24 Wherever
Lokpal directs imposition of financial penalty on any officer under this Act to
be deducted from his salary, it shall be the duty of the Drawing and Disbursing
Officer of that Department to implement such order, failing which the said
Drawing and Disbursing Officer shall make himself liable for similar penalty
ലോക്പാല്
ബഞ്ച് പെനാള്ട്ടി വിധിച്ച ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ ശമ്പളത്തില് നിന്നു അത് പിടിച്ചെടുക്കേണ്ടത്
സാലറി ഡിസ്പേഴ്സ്മെന്റ് ഓഫീസറുടെ കടമയാണു. അത് ചെയ്യാന് സാധിക്കാത്തപക്ഷം ആ പെനാള്ട്ടിക്ക്
സാലറി ഡിസ്പേഴ്സ്മെന്റ് ഓഫീസര് ബാധ്യതക്കാരനാണു.
ഒരു
പി.ഡബ്ല്യു.ഡി ഉദ്യോഗസ്ഥന് ഒരു വലിയ അഴിമതി
നടത്തി 40 ലക്ഷത്തിന്റെ പെനാള്ട്ടി കിട്ടി എന്നു കരുതുക. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശമ്പളമനുസരിച്ച്
ഇതു തിരിച്ച് പിടിക്കാനുള്ള വകയുമില്ല. ആ നാല്പ്പത് ലക്ഷത്തിന്റെ ഉത്തരാവാദിത്വം സാലറി ഡിസ്പേഴ്സ്മെന്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ
തലയിലാവും. !!!!!!
2. Chapter XIV - 3 Lokpal
shall not need any administrative or financial sanction from any government
agency to incur expenditure.
ലോക്പാല്
ബഞ്ചിന്റെ യാതൊരുവിധത്തിലുള്ള സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകള്ക്കും യാതൊരുവിധത്തിലുള്ള അനുമതി
ആവശ്യമില്ല. അതായത് ലോക്പാല് ബഞ്ചിന്റെ ആവശ്യങ്ങള്ക്കനുസരിച്ച് ഭാരതത്തിന്റെ ഖജനാവില്
നിന്ന് യാതൊരു നിബന്ധനകളുടേയോ അനുമതിയുടേയോ ആവശ്യമില്ലാതെ പണം നല്കുക!!!
3. Chapter V-12 Any
orders passed by any bench of the Lokpal or any officer of the Lokpal shall be
subject to the writ jurisdiction of the High Court under Article 226 of the
Constitution of India. Ordinarily, High
Courts shall not stay the order. However, if it does, it will have to
decide the case within two months, else the stay would be deemed to have been
vacated after two months and no further stay in that case could be granted.
ലോക്പാല്
ബഞ്ചിന്റെ നടപടികളെ പ്രതിക്ക് ഹൈക്കോടതിയില് ചോദ്യം ചെയ്യാം. എന്നാല് സാധാരണഗതിയില്
ഹൈക്കോടതി ലോക്പാല് വിധിയെ സ്റ്റേചെയ്യരുത് എന്ന വിചിത്രമായ ഒരു നിര്ദ്ദേശവും ജന്ലോക്പാല്
ബില് മുന്നോട്ട് വക്കുന്നു. മാത്രവുമല്ല, തീരുമാനമെടുക്കാന് വെറും രണ്ട് മാസത്തെ സമയമാണു
ഹൈക്കോടതിക്ക് നല്കുക, അതിനുശേഷം യാതൊരുവിധത്തിലുള്ള സ്റ്റേയും അനുവദിക്കുകയില്ല.
നമ്മുടെ
ഹൈക്കോടതികളില് കേവലം രണ്ട് മാസം കൊണ്ട് ഇനി വരാന് പോകുന്ന ലക്ഷക്കണക്കിനു ലോക്പാല് അപ്പീലുകള്
തീര്പ്പാക്കപ്പെടും എന്ന് നിര്ദ്ദേശിക്കുന്നതിന്റെ പ്രായോഗികവശത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് ആലോചിച്ച്
നോക്കുക. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല് ലോക്പാല് ബഞ്ചിന്റെ വിധി അന്തിമമായിരിക്കും!!
4. Page 5 - The accountability of the Lokpal itself would be to the
Supreme Court, which would have the authority to enquire into and order the
removal of members of the Lokpal.
ലോക്പാല് ബഞ്ചില് അധികാരം സുപ്രീംകോടതിക്ക് മാത്രമായിരിക്കും. ഭാരതത്തിലെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട എല്ലാ പാര്ലമെന്റ് അംഗങ്ങള് ഒരുമിച്ച് പ്രമേയം പാസാക്കിയാല് പോലും ഒരു അംഗത്തിനെതിരെപോലും നടപടിയെടുക്കുവാന് സാധിക്കില്ല. അതിലും രസകരം ഈ അധികാരമുള്ള സുപ്രീംകോടതി ലോക്പാല് ബഞ്ചിന്റെ അധികാരത്തിനു കീഴിലാണു എന്നതാണു.
ലോക്പാല് ബഞ്ചില് അധികാരം സുപ്രീംകോടതിക്ക് മാത്രമായിരിക്കും. ഭാരതത്തിലെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട എല്ലാ പാര്ലമെന്റ് അംഗങ്ങള് ഒരുമിച്ച് പ്രമേയം പാസാക്കിയാല് പോലും ഒരു അംഗത്തിനെതിരെപോലും നടപടിയെടുക്കുവാന് സാധിക്കില്ല. അതിലും രസകരം ഈ അധികാരമുള്ള സുപ്രീംകോടതി ലോക്പാല് ബഞ്ചിന്റെ അധികാരത്തിനു കീഴിലാണു എന്നതാണു.
5. Chapter XVIII - 31- 1 No
government official shall be eligible to take up jobs, assignments,
consultancies, etc. with any person, company, or organisation that he had dealt
with in his official capacity.
ഒരു
ഗവണ്മെന്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥന് റിട്ടയര്മെന്റിനു ശേഷം അദ്ദേഹം ജോലിചെയ്തിരുന്ന ഏരിയയുമായി ബന്ധമുള്ള
ജോലിയില് ഏര്പ്പെടാന് പറ്റില്ല. സെയില്സ് ടാക്സ് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നയാളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം
അദ്ദേഹം സ്വാഭാവികമായും ജോലിയിലേര്പ്പെടുക സെയില്ടാക്സ് കണ്സള്ട്ടിങ്ങോ മറ്റുമായിരിക്കുമല്ലോ.
6 Chapter I -e-1 Act of corruption which would also include
any offence committed by an elected member of a house of legislature even
in respect of his speech or vote inside the house.
പാര്ലമെന്റിനകത്തുള്ള
പ്രസംഗം പോലും ലോക്പാല്ബെഞ്ചിന്റെ അധികാരപരിധിയില് വരും!! ഇത് സ്പീക്കറുടെ പ്രസക്തിയെത്തന്നെ
ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു
7. Chapter
1 -3 Notwithstanding anything in any other Act or Law the provisions of this
Act shall prevail and to the extent that the provisions of this Act are
repugnant to any other provision in any other Act or law, the provisions in
other Acts or laws shall stand amended to the extent of such repugnancy.
ഭാരതത്തിന്റെ ഭരണഘടനയിലെ ഏതെങ്കിലും റൂള് ലോക്പാല് ബില്ലിലെ ക്ലോസുമായി
ബന്ധം വരുകയാണെങ്കില് ലോക്പാല് ബില്ലിനനുസരിച്ച് ആ നിയമം ഭേദഗതി ചെയ്യപ്പെടും.
8. Chapter iii -7-2 Any
officer under the Lokpal while exercising any powers under the Act shall have
the powers of a civil court trying a suit under the Code of Civil Procedure
ഒരു
ഉദ്യോഗസ്ഥനില് കോടതിയുടെ അപാരമായ അധികാരങ്ങള് കേന്ദ്രീകരിക്കുക വഴിയുണ്ടാകാവുന്ന അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ച്
ബോധവാന്മാരായേ മതിയാവൂ.
9. Chapter XIII -9 The Lokpal after hearing the
Grievance Redressal Officer would impose suitable penalty not exceeding Rs.
500/- for each day’s delay but not exceeding Rs. 50,000/- to be recovered from
the salaries of the Grievance Redressal Officer
പരാതികള് കിട്ടിയതിനു ശേഷം നിശ്ചിത തീയതിക്ക് ശേഷം നടപടി വൈകുന്നുവെങ്കില്
വൈകുന്ന ഓരോ ദിവസത്തിനു 500 രൂപനിരക്കില് ഗ്രീവന്സ് റിഡ്രസല് ഓഫീസറുടെ ശമ്പളത്തില് നിന്ന്
ഈടാക്കുന്നതാണു. മിക്കവാറും ഈ പൊസിഷനിലേക്ക്
ആളെക്കിട്ടാത്ത അവസ്ഥയായിരിക്കും !! പരിഹാസമല്ല, പ്രായോഗികവശത്തെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിച്ചു
എന്നു മാത്രം
10. Chapter III 7
-2 -a summoning and enforcing the attendance of any person from any part of
India and examining him on oath;
ലോക്പാലിന്റെ ഏഴംഗ സംഘത്തിനു പ്രധാനമന്ത്രി മുതലിങ്ങോട്ടുള്ള ഏതൊരാള്ക്കെതിരെയും അന്വേഷണം നടത്താനും നടപടിയെടുക്കാനും സാധിക്കും. നടപടിക്രമങ്ങളൊരുപാടുണ്ടെങ്കിലും അപരാധികള്ക്ക് ശിക്ഷ ലഭിക്കാതിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും നമ്മുടെ ജുഡീഷ്യല് സിസ്റ്റത്തില് നിരപരാധികള്ക്ക് അവരുടെ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കുവാന് ഒട്ടനേകം മാര്ഗങ്ങളുണ്ട് എന്നത് മറക്കരുത്.
ജന്ലോക്പാല് ബില് ചര്ച്ചകള്ക്കും ആവശ്യമായ ഭേദഗതികള്ക്കും വിധേയമാക്കാതെ പാസാക്കിയെടുക്കാനുള്ള ഉപാധിയായി അഴിമതിക്കെതിരെ നാടെങ്ങുമുയര്ന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജനരോഷത്തെ മാറ്റിയെടുത്തുകൂടാ. വിപ്ലവങ്ങള് രൂപപ്പെടുന്നത് പ്രക്ഷുബ്ധമായ മനസ്സുകളിലാണു. ആ മനസ്സുകളെ മാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരപാതയിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നതില് ഇതുവരെ അണ്ണാഹസാരെ എന്ന ഗാന്ധിയനുയര്ത്തിയ സത്യാഗ്രഹപാതക്ക് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനി രാഷ്ട്രീയപ്രസ്ഥാനങ്ങള് കക്ഷിഭേദമന്യേ ഒരു ആത്മവിശകലനത്തിനു തയ്യാറാവുകയും, ഈ ഉണര്വിനെ ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ട് ഒരു നവഭാരതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള യജ്ഞത്തിനൊരുങ്ങുകയും ചെയ്യാന് തയ്യാറാവുന്നിടത്തേ ഈ മുന്നേറ്റം അതിന്റെ യഥാര്ത്ഥപാതയിലേക്ക് എത്തിച്ചേര്ന്നു എന്നു പറയാനൊക്കൂ.
ലോക്പാലിന്റെ ഏഴംഗ സംഘത്തിനു പ്രധാനമന്ത്രി മുതലിങ്ങോട്ടുള്ള ഏതൊരാള്ക്കെതിരെയും അന്വേഷണം നടത്താനും നടപടിയെടുക്കാനും സാധിക്കും. നടപടിക്രമങ്ങളൊരുപാടുണ്ടെങ്കിലും അപരാധികള്ക്ക് ശിക്ഷ ലഭിക്കാതിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും നമ്മുടെ ജുഡീഷ്യല് സിസ്റ്റത്തില് നിരപരാധികള്ക്ക് അവരുടെ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കുവാന് ഒട്ടനേകം മാര്ഗങ്ങളുണ്ട് എന്നത് മറക്കരുത്.
ജന്ലോക്പാല് ബില് ചര്ച്ചകള്ക്കും ആവശ്യമായ ഭേദഗതികള്ക്കും വിധേയമാക്കാതെ പാസാക്കിയെടുക്കാനുള്ള ഉപാധിയായി അഴിമതിക്കെതിരെ നാടെങ്ങുമുയര്ന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജനരോഷത്തെ മാറ്റിയെടുത്തുകൂടാ. വിപ്ലവങ്ങള് രൂപപ്പെടുന്നത് പ്രക്ഷുബ്ധമായ മനസ്സുകളിലാണു. ആ മനസ്സുകളെ മാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരപാതയിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നതില് ഇതുവരെ അണ്ണാഹസാരെ എന്ന ഗാന്ധിയനുയര്ത്തിയ സത്യാഗ്രഹപാതക്ക് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനി രാഷ്ട്രീയപ്രസ്ഥാനങ്ങള് കക്ഷിഭേദമന്യേ ഒരു ആത്മവിശകലനത്തിനു തയ്യാറാവുകയും, ഈ ഉണര്വിനെ ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ട് ഒരു നവഭാരതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള യജ്ഞത്തിനൊരുങ്ങുകയും ചെയ്യാന് തയ്യാറാവുന്നിടത്തേ ഈ മുന്നേറ്റം അതിന്റെ യഥാര്ത്ഥപാതയിലേക്ക് എത്തിച്ചേര്ന്നു എന്നു പറയാനൊക്കൂ.
The suburb that changed the world
Link: http://www.newstatesman.com/scitech/2011/08/silicon-valley-computer
In Sofia Coppola's 2006 film of the life of Marie Antoinette, there is a scene where an entourage of palace jeunes filles
sweeps through a ball at which the set and costumes are period, but the
music and manners are straight out of a modern dance club. The
proposition seems to be that an elite few were able to put a toe into
the future to experience what is ordinary today.
Something like
that went on in the Silicon Valley I knew in the 1980s. The debates and
dilemmas that occupy a generation today appeared in miniature before
there was an internet. We took our anticipation of the internet deadly
seriously, to the point where it seemed already real. Thus I have
experienced the internet age twice.
Experiencing the internet in
reality is different - and even bizarre, because although it seemed
reasonable to expect the thing to come about, it is still uncanny that
the reasoning was right. It feels as though we got away with something
we shouldn't have done.
The internet arrived from two directions,
one top-down and the other bottom-up. Initially computers and computer
networking were both developed in military and government labs. The way
you experienced computation from the 1960s often reflected this point of
origin, with early computer companies such as IBM exuding a grey,
regimented stoniness in order to appear seductive to their patrons.
In
the 1970s, a small market emerged for hobbyist computers. You could
build your own little box with blinking lights that you could program by
flipping lines of switches on the front panel. That's all you could do
at first, but oh, the ecstasy to be able to touch your own computer, if
you had an inkling of where it all could lead.
A culture grew up
around these hobbyist machines centred in Silicon Valley, and spawned
the personal computer market - with Microsoft launching in 1975 and
Apple in 1976. The centre of gravity split: the stony grey opposite
delirious hippies and faux revolutionaries.
The turbulent
confluence between top-down and bottom-up continues to this day.
Internet start-ups sprout like garage bands. Most die, but a few explode
into national-scale empires, as in the case of Facebook. Dreary
top-down institutions such as wireless carriers maintain their lofty
entitlements, though occasionally they drain away, like the old music
business. I used to be partisan, favouring the bottom-up approach, but
now I appreciate the balance of tides, because all kinds of power should
be checked.
My first encounter with Silicon Valley was at the end
of my teens, which was also the end of the 1970s. The world seemed
carved into zones according to the degree of magic available. The
highest magic was found in nexuses of hippie exuberance such as the
beach town of Santa Cruz, California, where pearlescent rainbows covered
everything and even the most mediocre musicians could effortlessly
invent melodies superior to almost anything heard since. Young, creative
people with any sense of ambition tended to be drawn to these places
like weight to gravity, but by the time I arrived the magic was
receding.
The overwhelming explanation we held of our time and
place was that we had been born too late to experience the one true
orgasm of meaning, the 1960s. Young people who felt jilted by life
because of a slight error in timing found solace in a twisted calculus
of punk humour. An alternative to the Santa Cruz-type El Dorados of
bohemia were the zones of brazen, barren reality: remote and violent
desert towns, impoverished villages in Mexico, or tenements in New York
City.
The most deficient places - condemned by hippies and punks
alike - were the suburbs, the places of the conventional parent: an
artificial world ruled by Disney and McDonald's.
I did not arrive
at this suspect ontology naturally, having grown up in a way that was
both gritty and bohemian. My father and I couldn't afford a home at one
point, when I was 11, so we lived in tents on cheap land while building a
crazed, geometric, spaceship-like house in a rough corner of southern
New Mexico. I adapted to the flight from the suburbs because this seemed
the ticket into the social world of my peers in that era. I well
remember how my heart sank when I later realised that economic
circumstances left me no choice but to force my old jalopy over the
mountain pass that insulated dewy, arousing Santa Cruz from
soul-killing, blandifying Silicon Valley, which was situated in, of all
places, a suburb.
The mountain ridge that separates Silicon Valley
and the town of Palo Alto from the ocean keeps out the famed fog of
northern California in the summer. This has always made it an elite
getaway from San Francisco, but to me Silicon Valley's light looked
incomplete and made me feel remote and depressed - so close to the
ocean, but without its full light.
I despaired at the time that I
had failed to earn enough to be able to remain at the fulcrum of hippie
truth, but I was to learn, slowly, that I was moving from one
narcissistic category war to another. Instead of hippies v suburbs, I
enlisted in the turf war between nerds and - well, the opposite doesn't
have a name. A sort of muggle: the fool who doesn't realise that he
lives in a cocoon and serves only as a battery to power the action; a
person who fails to understand that the world is an information system,
and that life is programming.
Having moved from one kind of nonsense to another eventually helped me learn to be sceptical of both.
Palo
Alto was nicknamed "Shallow Alto" by the hippie hackers, who felt that
living there was a sell-out, a sign of failure. And yet, one by one, we
gave in and entered an alternate, infinitely better-funded elite club.
The place was much more than a suburb, naturally. A little more than a
century earlier, there had been a Native American culture there, but it
was murdered and erased, so little more can be said. Layers of mutually
indifferent histories were then overlaid on to this, awaiting the final
washout by Silicon Valley culture.
A trace of the Spanish colonial
period remained in the odd old adobe mansion; evidence of black
immigration from earlier in the 20th century lay in the shocking,
violent twin to Palo Alto, East Palo Alto; fruit orchards swept to the
horizon in some directions and utilitarian grids of simple wooden
buildings testified to the well-ordered conception of railroad towns and
military bases.
But the hackers would take over. What a strange society nerds make. In 1996 Oliver Sacks published a book called The Island of the Colour-blind,
about a place where so many people cannot see colour that it becomes
the norm. In the same way, the society of computer nerds is nerdy not in
comparison to a centre, but as a centre. Our nerdy world, which from an
outsider's perspective might seem slightly askew, even tilted a touch
into Asperger's syndrome, was and is our centre. The rest of the world
seemed hysterical, irrational and confused by the surface aesthetics of
things, somehow failing to grasp the numerical, causal, core truth
underpinning events and the problem-solving purpose of reality.
I
kept my concerns about the light of Palo Alto to myself and "passed",
which was, happily, not hard for me. Certain kinds of math and
programming come on strongest when you're young, and I could program the
hell out of a computer in those days. Then and now, technical
credibility is the ultimate membership card in Silicon Valley, and it is
one of the reasons I still love the place. The billionaire company
starters - and I won't name names because it's all of them - still get a
little insecure and feel a need to preen when they're around top
hackers.
The overlap between the late stages of hippie bohemia and
the early incarnations of Silicon Valley was often endearing. There was
a sense of justice in the way that males who had been at the bottom of
the social ladder in high school were on track to run the world. Greasy
cottages with futons on the floor, with dustings of pot and cookie
crumbles rubbed into cheap oriental rugs, a carnage of forgotten dirty
clothes in the corner, empty refrigerators and tangles of thick grey
cables leading to the huge computer monitors and the hot metal cabinets
where the silicon chips crunched. Asymmetrical, patchy beards, shirts
part tucked, prescriptions for glasses powerful enough to find life on a
distant planet. This was the new model of hippie nerd, supplanting the
ascetic fellow with the pocket protector.
There were precious few
girl nerds at the time. There was one who programmed a hit arcade game
called Centipede for the first video game company, Atari, and a few
others. There were, however, extraordinary female figures who served as
the impresarios of social networking before there was an internet. It
still seems wrong to name them, because it isn't clear if I would be
talking about their private lives or their public contributions: I don't
know how to draw a line.
These irresistible creatures would
sometimes date alpha nerds, but mostly brought the act of socialising
into a society where it probably would not have occurred otherwise. A
handful of them had an extraordinary, often unpaid degree of influence
over what research was done, which companies came to be, who worked at
them and what products were developed.
That they are usually
undescribed in histories of Silicon Valley is just another instance of
what a fiction history can be. The advent of social networking software
and oceans of digital memories of bits exchanged between people has only
shifted the type of fiction we accept, not the degree of infidelity.
In
retrospect, I cringe to think how naive and messianic the tech scene
became amid all the post-1960s idealism. The two poles of San Francisco
Bay Area 1960s culture - psychedelic hippies and leftist revolutionaries
- became the poles of early computer culture.
In 1974, the
philosopher Ted Nelson, the first person to propose and describe the
programming of something like the web, published a large-format book
composed of montages of nearly indecipherable small-print snippets flung
in all directions, called Computer Lib/Dream Machines. If you
turned the book one way, it was what Che Guevara would have been reading
in the jungle if he had been a computer nerd. Flip it upside down, and
you had a hippie-wow book with visions of crazy, far-out computation.
In fact, the very first description of the internet in any detail was probably E M Forster's The Machine Stops
from 1909, decades before computers existed: "People never touched one
another. The custom had become obsolete, owing to the Machine." It might
still be the most accurate description. How Forster did it remains a
mystery. Later, in the 1940s, the engineer Vannevar Bush wrote "As We
May Think", an essay imagining a utilitarian experience with a computer
and internet of the future. Bush's essay is often cited as a point of
origin, and he even delved a little into how it might work, using such
pre-digital components as microfilm.
But Ted Nelson was the first
person, to my knowledge, to describe how you could implement new kinds
of media in digital form, share them and collaborate. Ted was working so
early - from 1960 onwards - that he couldn't invoke basic notions such
as storing images, and not just text, because computer graphics had not
been described yet. (The computer scientist Ivan Sutherland saw to that
shortly.)
Ted was a talker, a character, a Kerouac. He was more
writer than hacker, and didn't always fit into the nerd milieu. Thin,
lanky, with a sharp chin and always a smile, he looked good. He came
from Hollywood parents and was determined to be an outsider because, in
the ethics of the times, only the outsiders were "where it's at". He
succeeded tragically, in that he is not as well known as he ought to be,
and it's a great shame he was not better able to influence digital
architecture directly. He lives today on a houseboat in Sausalito,
California, one of the other luminous, numinous nodes of Bay Area
geo-mythology.
The hippest thing in the late 1970s and early 1980s
was to form a commune, or even a cult. I remember one around the
Haight-Ashbury neighbourhood of San Francisco which fashioned itself as
the Free Print Shop. Members printed lovely posters for "movement"
events in the spectral, inebriated, neo-Victorian visual style of the
time. (How strange it was to hear someone recommended as "part of the
movement". This honorary title meant nothing beyond aesthetic sympathy,
but there was an infantile gravity to the word "movement", as though our
conspiracies were consequential. They never were, except when computers
were involved, in which case they were more consequential than almost
any others in history.)
The Free Print Shop made money doing odd
jobs, it included women and it enacted a formal process for members to
request sex with one another through intermediaries. This was the sort
of thing that seemed the way of the future and beckoned to computer
nerds: an algorithm leading reliably to sex! I remember how reverently
dignitaries from the Free Print Shop were welcomed at a meeting of the
Homebrew Club at Stanford and other such venues where computer hobbyists
shared their creations.
Ted had a band of followers or
collaborators; it would have been uncool to specify what they were. They
sometimes lived in a house here or there, or vagabonded about. They
broke up and reconciled repeatedly, and were perpetually on the verge of
presenting the ultimate software project, Xanadu, in some formulation
that would have been remembered as the first implementation of the
internet. Xanadu was a manifesto that never quite manifested.
If
my tone has not been consistently reverent, please know that I am not
cynical when it comes to my praise of Ted Nelson's ideas. As the first
person on the scene, he benefited from an uncluttered view. Our huge
collective task in finding the best future for the internet will
probably turn out to be like finding our way back to where Ted was at
the start.
In his conception, each person would be a free agent in
a universal online market. Instead of separate stores of the kind run
by Apple or Amazon, there would be one universal store, and everyone
would be a first-class citizen, both buyer and seller. You wouldn't have
to keep separate passwords or accounts for different online stores.
That's a pain, and it guarantees that there can't be too many stores,
thereby re-creating the kind of centralisation that shouldn't be
inherited from physical reality.
This is an example of how
thinking in terms of a network can strain intuition. It might seem as
though having only one store would reduce diversity, yet it would
increase it. When culture is privatised, as has happened recently
online, you end up with a few giant players - the Googles and Amazons.
It's better to put up with the rancour and pain of a single community,
of some form of democracy, than to live in a world overseen by a few
forces you hope will be benevolent. The stress of accommodation opens
cracks from which brilliance emerges.
Ah, there it is - my
idealism, still in your face after all these years. Silicon Valley
remains idealistic, if sometimes narcissistic. We refer to uprisings in
the Middle East as "Facebook revolutions" as if it's all about us. And
yet, look. We code and scheme through the night, and then genuinely
change the whole world within a few short years, over and over again.
What other bunch of oddballs can say that?
Much has changed.
Silicon Valley now belongs to the world. In a typical nerd cabal you
will find recently arrived Indians, Chinese, Brits, Israelis and
Russians. What is strangest in the recent waves of young arrivals in
Silicon Valley is that they tend no longer to be downtrodden geniuses
rejected in the playing of social status games, but sterling alpha
males. Legions of perfect specimens seem to have grown up in manicured
childhoods, nothing scrappy about them. When children started to be
raised perfectly in the 1990s, chauffeured from one play date to the
next, I wondered what world they would want as adults. Socialism?
Facebook and similar designs seem to me continuations of the artificial
order we gave children during the boom years.
Now we are entering a
period of diminishing middle classes and economic dimming. What will
Silicon make of this? Poorly conceived computer networks played central
roles in many of our more recent troubles, particularly the 2008
financial crisis. Such tactics as high-frequency trading just pluck
money out of the system using pure computation and without giving
anything back.
Can we adjust the world, make it happier, merely by
reprogramming computers? Perhaps. We continue to twiddle with human
patterns from our weird suburb. Maybe, if we are able to echo the
ancient idealism of those early days, we will do some good as the
software grows.
ഇനം
മാധ്യമം
(35)
CPM
(29)
VS
(28)
HMT
(26)
HMT-മാതൃഭൂമി
(24)
മാതൃഭൂമി
(19)
മനോരമ
(17)
മംഗളം
(16)
SEZ
(14)
ലാവ്ലിന്
(13)
ലോട്ടറി വിവാദം
(13)
പിണറായി
(9)
ലാവലിന്
(8)
MetroVaartha-VS
(7)
ഒഞ്ചിയം
(7)
ടിപി ചന്ദ്രശേഖരന്
(7)
എം. ജയചന്ദ്രന്
(6)
ലാവ്ലിന് CPM
(6)
ലാവ്ലിന്-മാതൃഭൂമി
(6)
സ്മാര്ട്ട്സിറ്റി
(6)
ഇന്ദു
(5)
സിപിഎം
(5)
Revolutionary Marxist Party
(4)
ആണവക്കരാര്
(4)
ആലുവാപ്പുഴ
(4)
ദേശാഭിമാനി ലേഖനം
(4)
നിധി
(4)
ലാവലിൻ രേഖകൾ
(4)
ശ്രീപദ്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം
(4)
സുഭാഷ്
(4)
HMT-സി.പി.ഐ
(3)
LDF
(3)
Wikileaks
(3)
Wikileaks-Kerala
(3)
smartcity
(3)
ആണവക്കച്ചവടം
(3)
ആണവക്കരാർ
(3)
കോണ്ഗ്രസ്
(3)
ഗുജറാത്ത്
(3)
തീവ്രവാദം
(3)
തോമസ് ഐസക്
(3)
ദേശാഭിമാനി
(3)
ബാംഗ്ലൂര് സ്ഫോടനം
(3)
മദിനി
(3)
മൂന്നാര്
(3)
സ്ഫോടനം
(3)
CBI
(2)
CPIM Wikileaks
(2)
Dalit Oppression
(2)
HMT- അഡ്വ. ജനറല്
(2)
HMT-അന്വേഷണസമിതി
(2)
HMT-ഹൈക്കോടതി
(2)
Reservation
(2)
അഡ്മിറല് ബി.ആര്. മേനോന്
(2)
അപ്പുക്കുട്ടന് വള്ളിക്കുന്ന്
(2)
അബാദ്
(2)
അഭിഷേക്
(2)
അമേരിക്ക
(2)
അമേരിക്കന് പതനം
(2)
ആര്.എസ്.എസ്
(2)
ഇലക്ഷന്
(2)
കെ.എം.മാത്യു-ദേശാഭിമാനി
(2)
കോടതി
(2)
കോടിയേരി
(2)
ക്യൂബ റീമിക്സ്
(2)
ക്രൈം നന്ദകുമാര്
(2)
ഗ്രൂപ്പിസം
(2)
തിരുവിതാംകൂര്
(2)
ദീപിക
(2)
പാഠപുസ്തകം
(2)
പി.കെ. പ്രകാശ്
(2)
ബാലനന്ദന്
(2)
ഭൂപരിഷ്കരണം
(2)
മദനി
(2)
മുഖ്യമന്ത്രി
(2)
വി.എസ്
(2)
വിദ്യാഭ്യാസം
(2)
വിവരാവകാശ നിയമം
(2)
വീരേന്ദ്രകുമാര്
(2)
സാമ്പത്തിക തകര്ച്ച
(2)
സി.ആര്. നീലകണ്ഠന്
(2)
സുപ്രിം കോടതി
(2)
ഹര്കിഷന്സിങ് സുര്ജിത്
(2)
2008
(1)
A K Antony
(1)
Aarakshan
(1)
Achuthananthan-wikileaks
(1)
Apple
(1)
Arlen Specter visit-Wikileaks
(1)
Army
(1)
Baby-Wikileaks
(1)
British India
(1)
Budget
(1)
CITU
(1)
Capitalism
(1)
Coca Cola-wikileaks
(1)
Creamy layer
(1)
Dalits
(1)
Defence budget 2011-12
(1)
Election 2009 Internal Analysis
(1)
HMT--ഉമ്മന്ചാണ്ടി
(1)
HMT-HMT
(1)
HMT-UDF
(1)
HMT-VS
(1)
HMT-അഡീഷണല് അഡ്വക്കേറ്റ് ജനറല്
(1)
HMT-കളക്ടര്
(1)
HMT-ധനമന്ത്രി
(1)
HMT-നിയമവകുപ്പ്
(1)
HMT-പി.സി. ജോര്ജ്
(1)
HMT-പിണറായി
(1)
HMT-യൂത്ത് കോണ്ഗ്രസ്
(1)
HMT-റവന്യൂവകുപ്പ്
(1)
HMT-വെളിയം
(1)
HMT-സര്ക്കാര്
(1)
HMT-സര്വേ സൂപ്രണ്ട്
(1)
Hackers
(1)
History of Silicon Valley
(1)
Industrial Township Area Development Act of 1999
(1)
Information Technology
(1)
Iraq and Kerala elections-wikileaks
(1)
Isaac-Wikileaks
(1)
Justice VK Bali-wikileaks
(1)
Kerala Foreign Investment wikileaks
(1)
Lord Macaulay
(1)
Manorama Editiorial board-wikileaks
(1)
Meritocracy
(1)
Microspoft
(1)
News Statesman
(1)
Pepsi-wikileaks
(1)
Pinarayi-Wikileaks
(1)
Prabhat Patnaik
(1)
Presidency College
(1)
RSS
(1)
Self Financing Colleges
(1)
Silicon Valley
(1)
Social Networking
(1)
USA
(1)
Vibrant Gujarat
(1)
mangalam
(1)
അഡ്വക്കറ്റ് കെ. രാം കുമാര്
(1)
അഡ്വക്കറ്റ് കെ.ജയശങ്കര്
(1)
അണ്ണാ ഹസാരെ
(1)
അധ്യാപകന്
(1)
അഭിമുഖം ളാഹ ഗോപാലന് ചെങ്ങറ മാധ്യമം
(1)
അമിത് ഷാ
(1)
അറസ്റ്റ്
(1)
അവയവദാനം
(1)
അസവര്ണര്ക്ക് നല്ലത് ഇസ്ലാം
(1)
അഹമ്മദ്
(1)
ആരോഗ്യവകുപ്പ്
(1)
ആസിയാന് കരാര്
(1)
ഇന്ദിരഗാന്ധി
(1)
ഇസ്രയേല്
(1)
ഈഴവര്
(1)
ഉമ്മഞ്ചാണ്ടി
(1)
എ.കെ.ആന്റണി
(1)
എം ജി എസ്
(1)
എം.പി.പരമേശ്വരന്
(1)
എന്. പി. ചെക്കുട്ടി
(1)
എന്.ജി.ഓ.
(1)
എന്ഐടി
(1)
എല്ഡിഎഫ് സര്ക്കാര്
(1)
എളമരം കരിം
(1)
എളമരം കരീം
(1)
ഐജി സന്ധ്യ
(1)
ഒറീസ
(1)
കടവൂര്
(1)
കരിമഠം കോളനി സർവ്വേ
(1)
കാബിനറ്റ് രേഖകള്
(1)
കാര്ത്തികേയന്
(1)
കിളിരൂർ
(1)
കെ എം മാത്യു
(1)
കെ. സുകുമാരന്
(1)
കെ.ആര്.മീര
(1)
കെ.ഇ.എന്
(1)
കെ.എം റോയി
(1)
കെ.എം.മാത്യു- മാതൃഭൂമി
(1)
കെ.എം.മാത്യു-പിണറായി
(1)
കെ.എം.മാത്യു-മനോരമ
(1)
കെ.എന്. പണിക്കര്
(1)
കെ.ടി. ഹനീഫ്
(1)
കെ.രാജേശ്വരി
(1)
കെ.സുധാകരന്
(1)
കെഇഎന്
(1)
കേന്ദ്രസിലബസ്സ്
(1)
കേരള കൗമുദി
(1)
കേരളം
(1)
കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രഭരണം
(1)
കേരളാ ബജറ്റ് 2011
(1)
കേശവമേനോന്
(1)
കൊച്ചി മെട്രോ
(1)
കൊലപാതകം
(1)
ക്രമസമാധാനം
(1)
ഗവര്ണ്ണര്
(1)
ഗവേഷണ വിദ്യാര്ത്ഥിനി
(1)
ഗാന്ധി
(1)
ഗോപാലകൃഷ്ണന്
(1)
ഗോള്വാള്ക്കര്
(1)
ചാന്നാര് ലഹള
(1)
ചുംബനസമരം
(1)
ചെങ്ങറ
(1)
ജനശക്തി
(1)
ജന്മഭൂമി
(1)
ജന്ലോക്പാല് ബില്
(1)
ജലവൈദ്യുതപദ്ധതി
(1)
ജാതി
(1)
ടി.വി.ആര്. ഷേണായ്
(1)
ടീസ്റ്റാ സെറ്റല്വാദ്
(1)
ഡി. ബാബുപോള്
(1)
ഡി. രാജസേനന്
(1)
തേജസ് ദ്വൈവാരിക: ഓഗസ്റ്റ് 1-14
(1)
തോമസ് ജേക്കബ്
(1)
ദാരിദ്ര്യം
(1)
ദിലീപ് രാഹുലന്
(1)
ദേവസ്വം ബോഡ്
(1)
നരേന്ദ്ര മോഡി
(1)
നാലാം ലോകം
(1)
നാവീക ആസ്ഥാന സര്വേ
(1)
ന്യൂനപക്ഷ സ്ഥാപനം
(1)
പത്ര കട്ടിംഗ്
(1)
പത്രാധിപര്
(1)
പരമ്പര
(1)
പലവക
(1)
പവ്വത്തില്
(1)
പാര്ട്ടികളുടെ സ്വത്ത്
(1)
പാര്ലമെന്റ്
(1)
പാര്ലമെന്റ് ബില്
(1)
പാലസ്തീന്
(1)
പാലോളി
(1)
പി. കിഷോര്
(1)
പി.കെ പ്രകാശ്
(1)
പി.സി. ജോര്ജ്
(1)
പോലീസ്
(1)
പോഷകാഹാരം
(1)
പ്രകടനപത്രിക
(1)
പ്രഭാത് പട്നായക്
(1)
പ്രഭാവര്മ്മ
(1)
പൗവ്വത്തില്
(1)
ഫാഷിസം
(1)
ഫ്ലാഷ്
(1)
ബാബര്
(1)
ബാലന്
(1)
ബിനു പി. പോള്
(1)
ബോണ്ട്
(1)
മണ്ഡലപുനര്നിര്ണയം
(1)
മതപരിവര്ത്തനം
(1)
മധ്യരേഖ
(1)
മന്ത്രിസ്ഥാനം
(1)
മരണം
(1)
മാതൃഭൂമി സര്ക്കുലര്
(1)
മാതൃഭൂമി-സംഘപരിവാര് ബന്ധം
(1)
മാധ്യമം വാരിക: ജൂലൈ 28
(1)
മാവോ സെ തുങ്
(1)
മാർട്ടിൻ
(1)
മിഡില് ഈസ്റ്റ്
(1)
മുകുന്ദന്
(1)
മുസ്ലീം
(1)
മെഡിക്കല്കോളജ്
(1)
മോഹന് ലാല്
(1)
യു.ഡി.എഫ്.
(1)
യുഡിഎഫ്
(1)
രണ്ടാംലോക മഹായുദ്ധം
(1)
രാംകുമാര്
(1)
രാജേശ്വരി
(1)
റെഡ് റെഡ് സ്റ്റാര്
(1)
റെയില്വേ
(1)
റെവന്യൂ വരുമാനം
(1)
ലോക്പാല്
(1)
ളാഹ ഗോപാലന്
(1)
വയലാര് ഗോപകുമാര്
(1)
വരദാചാരി
(1)
വി.എം. സുധീരന്
(1)
വി.ഏ. അരുൺ കുമാർ
(1)
വി.കെ ബാലി
(1)
വിജയരാഘവന്
(1)
വിജു വി. നായർ
(1)
വിതയത്തില്
(1)
വിദഗ്ധ സമിതി റിപ്പോർട്ട്
(1)
വിദ്യാഭ്യാസ ബജറ്റ് വിഹിതം
(1)
വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം
(1)
വൈദ്യുതിച്ചിലവ്
(1)
വൈബ്രന്റ് ഗുജറാത്ത്
(1)
വ്യവസായം
(1)
വ്യാജവാര്ത്ത
(1)
ശാസ്ത്രപ്രതിഭ
(1)
ശിശു വികസനം
(1)
ശ്രീനാരായണ ഗുരു
(1)
ഷാനവാസ്
(1)
സംഘപരിവാര്
(1)
സംസ്ക്കാരം
(1)
സംസ്ഥാനസിലബസ്സ്
(1)
സര്ക്കാര്
(1)
സാങ്കേതിക വിദ്യാഭ്യാസം
(1)
സാന്റിയാഗോ മാര്ട്ടിന്
(1)
സാമൂഹ്യ നീതി
(1)
സി.ബി.ഐ
(1)
സിബിഐ
(1)
സിമി
(1)
സുഗതന് പി. ബാലന്
(1)
സുരേഷ് കുമാര്
(1)
സ്വകാര്യപ്രാക്ടീസ്
(1)
സർവ്വ ശിക്ഷാ അഭിയാൻ
(1)
സർവ്വേ
(1)
ഹനാന് ബിന്ത് ഹാഷിം
(1)
ഹിന്ദുത്വ
(1)
ഹൈക്കോടതി
(1)
ഹൈഡ് ആക്റ്റ്
(1)